پایگاه جامع فرق، ‌ادیان و مذاهب_ از جمله فضائل منحصر بفرد مولا علی علیه‌السلام، ماجرای حدیث رایت (پرچم) است. بعد از آنکه ابوبکر و عمر در جنگ خیبر کاری از پیش نبردند، پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود که: «لاعطین الرایة غدا رجلا یحب الله و رسوله و یحبه الله و رسوله یفتح الله علی یدیه لیس بفرار.[1] همانا فردا این پرچم را به مردی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش هم او را دوست دارند. خدا خیبر را به دست او می‎‌گشاید. او هرگز نمی‌‎گریزد» و فردای آن روز، این علی بن ابی‌طالب بود علیه‌السلام که پرچم به او داده شد و مصداق کلام پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله قرار گرفت.

اما آیا آنچه وهابیت به تبع ابن‌حزم می‌‎گویند درست است که «وَهَذِه صفة وَاجِبَة لكل مُؤمن و فاضل.[2] و این صفت واجبی برای هر مؤمن و فاضل است» و یا اینکه این ماجرا و صفت «دوست داشتن خدا و رسول و ...»، فضیلتی خاص برای مولا علی علیه‌السلام است؟!

جواب، فوق العاده واضح است؛ زیرا اگر این صفت، فضیلت خاصی نبود، بیان آن توسط رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و اهتمام صحابه به اینکه مصداق این حدیث گردند، لغو بوده است. طبق احادیث متعدد اهل سنت، صحابه آن شب را در حالی به صبح آوردند که آرزو داشتند که فردا به آن منزلت بزرگ نائل گردند. بخاری می‎‌نویسد: «فَبَاتَ النَّاسُ لَيْلَتَهُمْ أَيُّهُمْ يُعْطَى، فَغَدَوْا كُلُّهُمْ يَرْجُوهُ.[3] پس مردم آن شب را در فکر اینکه پرچم به چه کسی داده خواهد شد، خوابیدند و صبحگاهان همگی آرزوی آن را داشتند.» مسلم نیشابوری نیز در صحیح خود از عمر بن خطاب نقل می‌‎کند که «ما أحببت الإمارة إلا يومئذ.[4] امارت و رهبری را دوست نداشتم، مگر در آن روز!»

همچنین وقتی معاویه، سعد را مجبور به دشنام و لعن به علی علیه‌السلام می‌‎کند و او امتناع می‌‎نماید، معاویه علت را جویا می‌‎شود؛ سعد در پاسخ می‌‎گوید، علت امتناع من سه چیز است که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی گفته است و اگر یکی از آن سه، برای من بود، آن را بیشتر از شتران سرخ مو، دوست می‌‎داشتم و بعد حدیث منزلت، حدیث مباهله و حدیث رایت را بیان می‌‎کند که «وَسَمِعْتُهُ يَقُولُ يَوْمَ خَيْبَرَ: لأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ رَجُلاً يُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ . قَالَ فَتَطَاوَلْنَا لَهَا فَقَالَ: ادْعُوا لِى عَلِيًّا. فَأُتِىَ بِهِ أَرْمَدَ فَبَصَقَ فِى عَيْنِهِ وَدَفَعَ الرَّايَةَ إِلَيْهِ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِ.[5] و شنیدم که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله روز خیبر فرمود: پرچم را به دست مردی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند. بنابراین همه آرزوی آن را داشتیم تا اینکه پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: علی علیه‌السلام را صدا بزنید. پس علی علیه‌السلام را در حالیکه چشم درد داشت آوردند. پس آب دهان مبارشک را به چشم او زد و پرچم را به دستش داد. پس خداوند به دست او فتح و پیروزی مقرر فرمود.»

بنابراین حدیث رایت، فضیلتی خاص برای علی علیه‌السلام و سند حقانیت و محبوبت او نزد خدا و رسول اوست.

پی‌نوشت:
[1]. ابن هشام، السيرة النبوية، مكتبة ومطبعة مصطفى البابی الحلبی، ج2، ص334.
[2]. ابن حزم أندلسی، الفصل فی الملل والأهواء والنحل، مكتبة الخانجی، ج4، ص116.
[3]. بخاری، صحیح بخاری، دار طوق النجاة، ج4، ص60.
[4]. مسلم نيشابوری، صحيح مسلم، دار إحياء التراث العربی، ج4، ص1871، ح2405.
[5]. مسلم نيشابوری، صحيح مسلم، دار إحياء التراث العربی، ج4، ص1871، ح2404.