پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در طول تاریخ اسلام تا به الآن قلم به‌دستان مزدور به خاطر منافع دنیایی خود چه بهتان‌های عظیمی را به ساحت مقدس پیامبر اسلام که برگرفته از روایات جعلی و اسرائیلیات است را بیان نکرده‌اند! افرادی تازه مسلمان مثل: ابوهریره و کعب الاحبار یهودی و ... که فقط با این خرافات می‌خواستند ضربه به دین اسلام، خصوصاً پیامبر اکرم که صاحب شریعت و رسالت، اسوه خلقت و ختمی مرتبت است بزنند، که البته دور است از انسان عاقلی که این گونه عمل کند، مگر اینکه جاهل و یا مغرض باشد. که البته کم نبودند در آن زمان‌ها و همچنین در این برهه از زمان افرادی که به خود اجازه توهین و جسارت را می‌دهند.

مثلاً در کتب اهل‌سنت مانند صحیح مسلم که اصح کتب خودشان است، روایات متعددی درباره‌ی فراموشی قرآن از سوی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل شده است که از باب نمونه به این مورد اشاره می‌کنیم: «عن عایشه قالت کان النبی صلی الله علیه وسلم یستمع قراءة رجل فی المسجد فقال رحمه الله لقد أذکرنی آیةً کنت انسیتما.[1] عایشه می‌گوید: پیامبر صدای قرائت شخصی را از مسجد شنید و فرمود: خدا او را رحمت کند که مرا به یاد آیه‌ای از قرآن انداخت که آن را فراموش کرده بودم.»

سؤال در این است که با وجود چنین روایاتی در کتب اهل‌سنت چگونه می‌توان به سخنان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و |آله) که برگرفته از وحی الهی است اعتماد نمود؟ مگر می‌شود پیامبر آیات قرآن را فراموش کند و دیگران به او یادآوری کنند؟! و یا مثلاً در کتاب جامع الصحیح المختصر (صحیح البخاری) روایات جعلی متعدد دیگری از ابوهریره وارد شده که پیامبر نماز را فراموش کرده است، لذا از باب نمونه به این روایت جعلی توجه کنیم: «صلّی بنا النبی صلی الله علیه وسلم الظهر رکعتین ثم سلّم ثم قام إلی خشبةٍ فی مقدم المسجد و وضع یده علیها وفی القوم یومئذ ابوبکر وعمر فهابا أن یکلّماه وخرج سرعان الناس فقالوا قصرت الصلاة ... فقال لم أنس ولم تقصر قالوا بل نسیت یا رسول الله قال صدق ذو الدین فقام فصلّی رکعتین...[2] ابوهریره چنین می‌گوید: پیامبر دو رکعت نماز با ما خواند و سلام داد، آنگاه بلند شد و به سوی تخته‌ای که همیشه در حال سخنرانی در مسجد به آن تکیه می‌زد رفت، در آنجا ایستاد و دست‌هایش را به هم کوفت، آن روز ابوبکر و عمر هم بودند، ولی هیبت رسول خدا مانع شد که آن دو سخنی بگویند. آنهایی که عجله داشتند گفتند: پیامبر نماز را کم کرد و آنها به سرعت از مسجد خارج شدند تا اینکه در میان مردم ـ ذو الیدین ـ برخاست و عرضه داشت: ای رسول خدا، آیا فراموش کردی، یا نماز کم شده؟ حضرت فرمود: نه فراموش کردم و نه نماز کم شده است. آنگاه از دیگران سؤال کرد که آیا مطلب همین طور است، که ذوالیدین می‌گوید و من نماز را کم خوانده‌ام؟ اصحاب عرضه داشتند: بله یا رسول الله، شما نماز را کم خوانده‌اید، پس از این سخن پیامبر دوباره به جای خود بازگشت و نماز را ادامه داد و دو رکعت نماز دیگر خواند و سجده سهو به جای آورد و...

سؤالی که مطرح است این است: آیا با وجود فاصله‌ی طولانی که در نماز ایجاد شد، چگونه پیامبر برگشت و به نماز خواندن ادامه داد، و فقهای مذاهب مختلف آیا این نوع نماز خواندن را صحیح می‌دانند یا خیر؟

پی‌نوشت:

[1]. صحیح مسلم، بیروت (1407-1987)، دارالنشر، دار احیاء التراث العربی، تحقیق محمد فؤاد عبد الباقی، ج 1، ص 843 ح 788 باب 33.
[2]. صحیح بخاری، بیروت (1407-1987)، دار ابن کثیر، الطبعة الثالثة، تحقیق مصطفی دیب البغا، ج 5 ص 2249 ج 5704 کتاب الأدب باب 45.