مدتی قبل در بین اخبار بحران سوریه ،فتوای عجیب یکی از مفتیان رذل وهابی همه را متحیر کرد.فتوایی که در آن العریفی حکم به «جهادالنکاح» بمعنای خاص خود نمود که ظاهرا هیچگونه ضابطه و قانونی مطابق شریعت ندارد. تا بدانجا که این حکم نودامادان را برآن داشته که نو عروسان خود را با عنوان جهادالنکاح به سوریه بفرستند!             
   طبق اخبار و مستندات و گزارشات دختران گاه بدون اطلاع خانواده هایشان در کشورهای اسلامی ربوده شده و به سمت سوریه گسیل داده میشوند.در حالی که نه صیغه ای در کار است، نه حکم فرزند حاصل از این امر مشخص و نه فرقی بین باکره و غیره برای لزوم اجازه پدر و نه لزوم نگه داشتن عده در هیچ شرایطی وجود دارد و خلاصه خبری از ضوابط و شرایطی که در یک ازدواج موقت به حکم شرع در مذهب تشیع ثابت می باشد ، نیست.

ترجمه نوشته دست داماد:همین امشب عروسی من است و من آماده ام که بخاطر ساقط کردن بشار اسد زنم را به مجاهدین در سوریه اهدا کنم!

                                                                                       
   این در حالی است که تاریخ وهابیت همواره با تکفیر شیعه همراه بوده که همیشه یکی از علتهای آن مسئله متعه ذکرشده است که به ادعای ایشان بدعت بوده است.
   حال تناقضی که سلفیها باید از آن پاسخ گو باشند این است ،متعه که ریشه در قرآن دارد («فماستمتعتم به منهن فأتوهن اجورهن فریضة»[سوره نساء/24]به قرینه لفظ استمتعتم ولفظ اجور به معنای اجرت که در عقددائم به عنوان جزای شرط اسمتاع متداول نیست وسایردلایل که درجای خودبحث میشود) و مستفاد از روایات صحیحه در مذهب جعفری است که همه فقها بر صحت آن با شرایط قبل و بعدش فتواداده اند،بر فرض که العیاذبالله ، بدعتی بیش نبوده است ؛و یا(برعکس) با نگاهی حسن ظنانه جهادالنکاح شما همان شرایط متعه شرعی را دارا باشد!،آنگاه چگونه میشود که در مذهبی(تشیع) موجب کفر و فسق میگردد و در نحله وهابیت موجب ورود به بهشت؟! و چگونه است تا به امروز اعتراضی از سوی سایر مفتیان وهابی و سلفی برآن روی نداده است؟!و فریاد وا اسلامایی به گوش نمیرسد؟!
      
   آیا براستی میتوان زنا ولو به آن اسم جهادالنکاح نهند را سبب ورود به بهشت خواند اما متعه با حجت ودلیل شرعی و با تعهد به ضوابط و شرایط شبیه عقد دائم ،موجب کفر و ارتداد باشد؟!