اینکه بگوئیم ساسانیان مردم را فقیر نگه میداشتند بی انصافیست چون در آن دوران شغل اغلب مردم کشاورزی و دامداری بوده است و حکومت از مالیاتی که از آنها میگرفت ارتزاق میکرد پس هرچقدر مردم ثروتمند بودند همانقدر دولت نیز ثروتمند تر بود و اصلا ً قابل باور نیست از نارضایتی مردمان بتوان با زور و ارعاب برآمد و حکومتی 400 ساله آنهم به آن وسعت( از یک طرف همسایه چین از یک طرف همسایه روم) نمود پس باید در آمد مردم و وضعیت آذوقه خوب می بود که دولت با اتکا به آنها میتوانست بزرگترین ارتش ها را سازمان بدهد و با خیالی آسوده از مردمان یک سمت کشور به سمت دیگر رفت و درگیر جنگی چندده ساله با امپراطوری هایی چون روم و چین میبود ، از طرفی زمانی که میبینیم ساسانیان مشغول جنگ در غرب کشور با روم بود خاقان چین به ایران میتازد و این مردم هستند که بصورت خود جوش بکمک مرزبانها می آیند و ارتش خاقان را شکست میدهد بدون اینکه ارتش مرکزی وارد کارزار بشود پس مشخص است که مردم از حکومت راضی بودند که سعی در حفظ وضع موجود میکردند و از طرفی بنا به روایاتی که شده زمانی که بنا به دلایلی حقوق ارتش به تعویق می افتد یک کفاش ( کفش دوز ) بصورت داوطلب کل هزینه یک ارتش را متحمل میشود پس مشخص هست که هیچ زوری به رعیت حتی در زمانهای بحرانی متحمل نمی شده که کفاش بدون ترس شرطی در مقابل پرداخت پول برای سران مملکتی میگذارد و نکته دیگر اینکه یک رعیت کفاش آنقدر دارائی داشته که هزینه یک لشگر را تا زمان رسیدن پول از طرف حکومت متحمل شود ! اگر اینکه بگوییم ساسانیان سعی در بی سواد نگه داشتن مردمان داشتند پس چطور است که دانشگاه جندی شاپور بنا به گفته تاریخنگاران و باستانشناسان بزرگترین دانشگاه جهان در آن زمان است ؟ فقط در آن زمان سلسله مراتب و طبقه اجتماعی وجود داشت که حکومت سعی در دور نگهداشتن مردم عادی از حکومت داشت و اینکه نیروهای متخصص در حیطه خود کار کنند مثلا ً کشاورز در رابطه با کشاورزی تعلیم میدید و جنگجو در مورد تاکتیکهای جنگی و صنعتگر در مورد صنعت و خاندان شاهی برای مدیریت و اداره کشور و علم کشورداری تعلیم میدیدند خوبی این طبقه اجتماعی این بود رعیت و سلاطین در حیطه کاری خود متخصص میبودند و کسی حق تغییر جایگاه طبقاتی خود که همانا تغییر شغلش و انجام کاری سوای تخصصش میبود را نداشت که بنظر بنده کار بســـــــــــــــــیار شایسته ای میبود