در همون بخش فردوسی بزرگ میسراید که خورشید بعد از رسولان مه. نتابید بر کس ز بوبکر به عمر کرد اسلام را آشکار. بیاراست گیتی چو باغ بهار پس از هر دوان بود عثمان گزین. خداوند شرم و خداوند دین در حالی که رویا در شیعه کم نیست از تخریب و تحقیر این سه نفر پس احتمالا فردوسی برای اینکه سروده هایش از میان نره و مردم خرافاتی و متعصب کتابشو نسوزونن به ستایش چیزهای مهم اون زمان پرداخته و ملاک خوبی برای سنجش نیست