واجب است كه پيغمبر معصوم باشد زيرا كه واجب است وجود حاكم در ميان خلق به چند جهت اول آن‏كه چون فرزندان آدم شهرى‏ طبيعت مى‏ باشند و در گردآمدن ايشان اختلاف و نزاع و جدال پيدا مى‏ شود و به اين واسطه همگى تلف مى‏ شوند و به آن خاصيت كه براى آن خلق شده ‏اند نخواهند رسيد پس حاكم ضرور است كه او مانع خلاف شود و نگذارد كه جدال و قتال در ميان ايشان واقع شود و اگر هم اتفاق افتاده باشد برطرف كند پس اگر حاكم خودش عادل نباشد و معصوم از گناه و جبر و ظلم نباشد خودش يكى از اسباب فساد است و دزدى است از دزدان و ظالمى از ظالمان و كسى را كه خدا حاكم كند و از روى حكمت بيافريند بايد عادل باشد و معصوم باشد از همه ظلم‏ها و حيف و ميل‏ها تا نزاع برطرف شود و عدل در ميان مردم برپا شود و بناى عالم و اساس عيش بنى‏ آدم بر آرامى جان و مال باشد تا به آن خدمت كه مأمورند مشغول شوند و اگر حاكم الهى هم ظالم باشد نصب كردن آن عبث و لغو است و از حكيم حقيقى عبث و لغو سرنخواهد زد و او خلق را براى بازى و هرزه ‏كارى نيافريده پس حاكم الهى بايد كه عادل و معصوم باشد از همه گناهان صغيره و كبيره تا مردم را از گناه و ظلم بازدارد و حرف او بر مردم تأثير كند و اگر او خودش حرمت خدا را ندارد و عمل به امرها و نهى‏ هاى او نكند چگونه مردم را مى‏ تواند بازداشت و چگونه حرف او به مردم اثر مى‏ كند و چون سببى ديگر در نصب حاكم آن بود كه علم خير و شر و صلاح و فساد خلق را او از خدا تعليم بگيرد و به خلق برساند پس بايد كه او را يك نفسى باشد كه قابل آن باشد وحى‏ هاى الهى به او برسد و بر مراد خدا آگاهى حاصل كند و تا نفس او را صفايى و لطافتى نباشد كه مناسب مشيت الهى باشد نمى‏تواند سخن خدا را شنيد و مطلب خدا را فهميد و به همین دلایل عصمت معصوم در هر عصری ثابت میگردد.