پاسخ به دیاکو: من تاریخ ایران را بیشتر از امثال شما دوست دارم و همواره از آن دفاع کردم. منتها تفاومت ما در این است که من تاریخ را با همه واقعیت‌هایش (با همه خوبی‌ها و بدی‌هایش) می‌پذیرم ولی شما برداشتی رمانتیک از تاریخ دارید. من تاریخ را میخوانم برای عبرت ولی شما تاریخ را برای فخرفروشی و ارضای عقده‌هایتان می‌خواهید. به همین خاطر در مقابل حقایق تاریخی، عربده می‌کشید و با شمشیر خیال و توهم در برابر واقعیت شمشیر می‌کشید و نهایتا خود را رسوا می‌کنید. مثل بزغاله‌ای که دمش به سوی آسمان است و به هر طرف جفتک بیاندازد باز هم از رسوایی‌اش چیزی کم نمی‌شود. اما این ادعا که اسکندر و عرب‌ها تاریخ ایران را نابود کردند، ادعایی است که پای منقل گفته می‌شود و همانجا هم باور می‌شود. در محافل آکادمیک و علمی، چنین ادعایی مسخره و مضحک است. به سخنرانی دکتر تورج دریایی در تورنتوی کانادا با عنوان «گذر از دو قرن سکوت» توجه کنید. اما یک سوال از امثال شما... چطور نام آن رمالی که به زرتشت فحش داد در تاریخ ایران باقی مانده است؟ چطور نام خیلی از حاکمان درجه چندم و پهلوانان نه چندان بزرگ، از قبل هخامنشیان و بعد هخامنشیان در متون فارسی میانه باقی مانده است؟ ولی از روز پسر در تقویم هخامنشی هیچ سندی باقی نمانده؟ کمبوجیه شخص کوچکی بود؟ چه قبول بکنید چه نکنید... چه بایستید و چه لگدپراکنی کنید، در هر صورت واقعیت روشن است :::::::::: روز پسر در تقویم هخامنشی وجود نداشته :::::::::::: ادعای روز پسر در ایران باستان، دروغ است. دروغ!