جناب آرش روشن است که از سر عقده و کینه این حرفها را نوشتید. سخنی که از سر عقده باشد، ارزش پاسخگویی ندارد. حتی ارزش شنیدن هم ندارد. لیکن برای اتمام حجت خدمتتان پاسخ را ارسال میکنم. 1. در لشکر فتح ایران، همه نوع افرادی حضور داشتند. پیش از اینکه ذره وجودی شما شکل بگیرد، 1400 سال است که علماء شیعه خود معترض بسیاری از رفتارهای فاتحان بودند. پس اینجا ژست خونخواهی برندارید. چون ما خودمان خونخواهیم. 2. حکومت ساسانی با مبلغ ساقط نمیشد. حکومت ساسانی خود بر خون استوار بود. جز به شمشیر زائل نمیشد که چنین هم شد. 3. شما ناراحتید که چرا عربها به نوامیس ایرانیان تعرّض کردند. هر چند سخن شما کلیت ندارد و دلیلی هم ندارد که رفتار عدهای را به پای همه بنویسید. اما من از شما میپرسم که مردان ایرانی کجا بودند؟ اینکه میگویید عربها بر سر نوامیس ایرانیان چنین و چنان کردند، خوب این سؤال پیش میآید که پس مردان ایرانی چرا دفاعی از ناموس خود نکردند؟ ایرانیان شاید ده برابر یا حتی صد برابرِ عربها نیروی نظامی و تسلیحات داشتند. به راستی مردان ایرانی کجا بودند؟ فکر نمیکنید ادبیات شما نوعی تُف سر بالا و نوعی خودزنی است؟ 4. اهل بیت هیچ نقشی در رفتارهای نادرست خلفا نداشتند. بلکه خود منتقد بودند. به همین خاطر عموم ایرانیان از همان سده نخست، حقیقت اسلام را نزد اهل بیت میجستند. 5. از شما سؤالی دارم. چرا وقتی که خریت بن راشد، آن ایرانی (زادان فرخ) را مجبور کرد که به علی (ع) ناسزا بگوید، زادان فرخ حاضر به چنین کاری نشد؟ چرا ایرانیان بسیاری در طول تاریخ، تا پای جان، همه وجود خود را فدای اسلام کردند؟ امیدوارم به این سؤال پاسخ دهید. در پایانشما را دعوت میکنم که به طریقت قرآن و اهل بیت بازگردید. چون راهی که در پیش گرفتید راه هلاکت است. راهی است که پایانش مرگی سخت با زجر و عاقبتی بس شوم و دردناک است. دعوت ما هم از سر خیرخواهی و محبت است. امیدواریم این دعوت را رد نکنید. سپاس
saman
1396/09/24 - 15:33
لینک ثابت