حریم و اندرونی را جابجا کردم. اما به خواسته و سخن شما نرسیدم. زیر پا گذاشتن حریم دیگران زشت است. اما مجازات آن سنگسار و زنده به گور کردن نیست. فرمایش شما مثل این است که بگویید چون فلانی یواشکی به صفجه گوشی من نگاه کرد (و حریم خصوصی مرا زیر پا گذاشت) پس من هم او را سر بریدم و جنازه اش را جلوی سگ‌ها انداختم. عرض من این است که جُرم و مجازات باید متناسب باشند. درباره آن جوان اولاً باید دید که آیا انوشیروان به آن دختر فرصت دیدار با خانواده اش را داد یا نه (اصطلاحاً آن دختر، در حرمسرای انوشیروان زندانی بود یا نه). بعد باید بررسی شود که آن پسر و دختر آیا مرتکب خلافی شدند یا نه؟ و بعد میرسیم به این نقطه که آیا این مجازات سنگین (قتل دختر و پسر به شدید ترین شکل) آیا عادلانه بود؟ آیا نمیشد مجازاتی سبک تر و متعادل تر انجام داد؟