قطاری پر از مسافر با تمام امکانات رفاهی را در نظر بگیرید که پس از طی یک روز مسیر قرار است به ته دره هدایت شود و نابود شود . فرض کنید بیش از چند نفر آگاه که موضوع را میدانند بقیه خبر ندارند و بچه هامشغول تماشای مناظر زیبا و سرسبز و باغها در مسیر حرکت میباشند میخورند و بازی میکنند و با اسباب بازی ساختمان درست میکنند و میرقصند و لذت میبرند حال بزرگانی که از ته ماجرا خبر دارند چگونه میباشد . ایا میتوانند لذت ببرند آیا زمانی که از انتهای ماجرا و فردا خبر دارند که چه اتفاقی رخ خواهد داد میتوانند مثل بچه های بیخبر شادی کنند . مثل دنیای ما هم همین است ما همون بچه های بیخبر داخل قطار هستیم که در دنیا بازی میکنیم . ساختمان میسازیم . ماشین سواری میکنیم میخوریم و مینوشیم و بیخبرانه لذت میبریم . مانند همون بچه های بیخبر داخل قطار . قطاری که رو به فنا میرود نسزد که برای آن وقت زیاد بگزاری . زمینی که قرار هست نابود شود و خودش رو به فنا است نباید زیاد برایش اعتبار قائل شد . بیخبرانه از قیامت و اخرت مشغول لذتهای حرام . و گناه های بزرگ و کوچیک هستیم . و به سخن بزرگان ( پیامبران و امامان شیعه ) بیتوجهی میکنیم . خب نتیجه معلوم نیست آیا ؟؟