بار خدایا ببخش ناشکریهای ما را خدایا بندگانی ناسپاس هستیم هر روز که از خواب بیدار میشوم به جای اینکه مثل اکثر جماعت بگویم این چه زندگانی ای هست . این چه مملکتی هست این چه دنیایی هست چرا ثروتمند نیستم . چرا گردشهای انچنانی و سفرهای خارجی ندارم . به جای اینها شکر میکنم و میگویم بار خدایا شکرت ممکن بود من پا نداشته باشم شکر که دارم . ممکن بود دست و چشم و زبان و گوش نداشتم باز دارم شکرت . ممکن بود مثل هزاران نفر تصادف میکردم و ناق العضو میشدم . باز شکر تو . ممکن بود در بیمارستان مثل هزاران نفر سرطان داشتم خدایا شکرت . ممکن بود مریضی کلیه . کبد مثانه . مشکل قلب و ریه و ... داشتم که ندارم شکرت . شکر که بچه های سالمی دارم شکر که محتاج دیگران نکردی و خودم میتوانم راه بروم . حمام بروم بدون کمک دیگران دستشویی بروم تمامی اینها شکر دارد به درگاهت . خدایا با دیگران کاری ندارم با این همه گناه و غفلتم یک روز هم گرسنه نمانده ام چه قدر مهربانی چه قدر به فکر ما هستی هر چه هم پیش آمده به خیر و صلاحم بوده .