گاهی انسان فکر میکند ثوابهای کثیری را انجام میدهد و موفق به اعمال خیر است مثلا خودم اکثرا تو هیئتهای محلی دیدم که طرف میاد میشینه . قشنگ اشک چشم و عزاداری برای امام حسین . بعد از اتمام هیئت خصوصی میشینند و گرفتار غیبت میشوند . چه بسا انسانی در یک مجلس گناه که به هر دلیلی اتفاقی به گیر افتاده . از یاد خدا غافل نیست و دلش در هیئت است . کدام مورد پسندیده تر است ؟؟