وقتی خلق قرار است از کارهایی که انجام دهند حرف میزنند . مثلا میگویند شب میرویم مهمانی . عصر میرویم باغ تا شب و صبح رو هم میمونیم واسه صبحونه . شب جمعه فردا تعطیل است میرویم دورهمی . شب کنسرت هست میرویم به کنسرت . شب فوتبال زنده میده تخمه میخریم دور هم نگاه میکنیم . شب فیلم سینمایی ترکیه هست میشینیم تا ساعت 2 نگاه میکنیم . شب جمعه عروسی است میرویم واسه عشق و حال . حالا تفکر اهل عرفان را ببینید . منتظر شب جمعه هستند واسه زیارت امام حسین ع منتظر شب جمعه هستند واسه دعای کمیل . منتظر شب جمعه هستند برای استغفار و نماز مستحبی و نماز شب . منتظر هستند در دل شب راز و نیاز کنند .واقعا انسان به مرحله ای برسد که منتظر باشد برای ایجاد شرایط خلوت واسه حرف زدن با خداوند مهربان . چنین انسانی با چنین تفکری که دائما میخواهد زنجیرها را پاره کند و به سوی الی الله پرواز کند و همه چیز چنین شخصی عبادت است . حتی خواب و خور و خشم و شهوتش هم عبادت است . چون میخورد قوت بگیرد برای اینکه حال عبادت داشته باشد و ... یعنی همه چیز رنگ خدایی پیدا خواهد کرد . در این صورت است که وقتی شاعر میگوید #خور و خواب و خشم و شهوت -------دغل است و جهل و ظلمت # معنی برعکس پیدا میکند . اللهم الرزقنا حال عابدان