درود بر شما در ایران باستان جشن بهیژکی را که در پنج روز پایانی سال (روزهای بهیژک) و هر ۴ سال یک بار شش روز پایانی سال برگزار می شد با روشن کردن آتشی کوچک بر فراز بام خانه ها و گرد آمدن در کنار آن و سرور شادی و نیایش خداوند گرامی می داشتند و بعد از حمله اعراب به ایران چون آن ها مانع برگزاری جشن ها، آیین ها و سنت های ایرانی می شدند، به ناچار ایرانیان به جای روزهای بهیژکی جشن خود را به شب چهارشنبه آخر سال منتقل کردند و این گونه به اعراب که روز چهارشنبه را نحس می دانستند القا کردند که ما با این کار می خواهیم نحسی روز چهارشنبه را از بین ببریم در حالی که خود ایرانیان هیچ روزی را نحس نمی دانستند.