4. در زمان شاه، ایران ژاندارم و سرباز دست آموز امریکا در منطقه بود. چون در خدمت منافع امریکا و اروپا بود، مورد حمایت آنان نیز قرار داشت. اما امروز با همه فشارهای داخلی و خارجی، می‌بینیم که فقر مطلق بسیار کمتر از دوران پهلوی است. آمار سواد دو برابر شده است. در زمان پهلوی اکثر ایرانیان از امکانات اولیه مانند آب آشامیدنی و برق و تلفن و گاز و... محروم بودند. امروز اکثریت قریب به اتفاق ایرانیان از این امکانات بهره مند هستند. حتی از لحاظ اقتصادی، داشتن دوچرخه یا موتور برای بیشتر ایرانیان ارزو بود (ماشین که دیگر جای خود دارد) ولی غالب خانواده‌های ایرانی امروزه خودروی شخصی دارند. در دوران پهلوی بیشتر ایرانیان از امکانات درمانی بهره مند نبودند، امروز حتی در روستاهای دورافتاده هم خانه بهداشت خدمات اولیه بهداشتی و درمانی را ارائه میکند. بی‌انصاف نباشیم. ایران از لحاظ نظامی پیشرفت بسیاری کرده (در زمان رضاشاه، متفقین ظرف یک روز ایران را اشغال کردند و در سال 1350 بحرین از ایران جدا شد. ولی امروز 40 سال است که با وجود همه فشارها یک وجب از تمامیت ارضی ایران کم نشده است). اگر به دیده خشم و غضب و کینه نگاه کنیم، بله جمهوری اسلامی برای سعادت، آرامش و آسایش مردم کاری نکرد. اما اگر به دیده انصاف نگاه کنیم؛ جمهوری اسلامی کارهای مفید بسیاری انجام داده و خواهد داد (جمهوری اسلامی چهل سال فرصت داشته و در آینده هم فرصت بیشتری خواهد داشت. چون قرار نیست این فرصت تمام شود).