افزودن نظر جدید

در نگاه مانوی همان اندازه که روح والاست، تن فاسد، اهریمنی، حقیر و پلشت است.یکی از بارزترین باورهای مانویان، باور به تناسخ است، یعنی روان‌هایی که هنوز از رده نیوشایان به رده برگزیدگان ارتقاء نیافته‌اند، محکومند آنقدر در دنیای مادی از جسمی به جسم دیگر منتقل شوند تا به مرحله برگزیدگی یا بالاتر برسند. دین مانی برپایه ثنویت استواره. در مانویت جنگ میان دو دنیای تاریکی و نور منجر به نابودی ماده و رهایی روح می‌شود. دنیای مادی در دین مانوی نماد تاریکی و پلیدی است و انسان که موجودی دوگانه‌است (روح از دنیای روشنایی و جسم از دنیای تاریکی) می‌تواند به نیروهای روشنایی برای پیروزی نهایی کمک کند.در آیین مانوی انسان دارای دو بعد خدایی و منور و اهریمنی و تاریک است که حاصل امتزاج نور و ظلمت در دوران آفرینش می‌باشد این دین برپایه خرافات استوار شده.زرتشت انسان و تمام موجودات رو افریده خدا میدونه و چیزی به اسم ثنویت و اهریمن قاعل نیست. بدن انسان رو پلید نمیدونه و راه سعادت رو به ابادان زمین و دنیا میدونه.نه دنیا پرستی رو معرفی میکنه نه ترک دنیارو.و بشدت از خرافات بدوره(منظور سخنان زرتشت در گاتها) و یکتاپرستی ناب رو معرفی میکنه که مانی از اون بی بهره است.
CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.