در جواب تمام حرفایتان که بمن و دوستانم و کوروش بزرگ زدید اشعاری از حافظ میگذارم: عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت / که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش /هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست/ همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها/ مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل /تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس/ پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت حافظا روز اجل گر به کف آری جامی/ یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت