در باب غزوه ، شما پیامبر را به رازنی متهم کردید در حالیکه این سخن شما با سخن دیگری از شما تناقض دارد . شما فرمودید : بنده اتییست هستم و هیچ پیامبری را به رسمیت نمیشناسم ولی به انها احترام میگذارم ... ! بگذریم . تأکدی می کنم که برای یافتن معانی لغات عربی به فرهنگهای عربی مراجعه کنید . نه سخنان یک ادیب هندوستانی ! http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%BA%D8%B2%D9%88%D8%A9 همانگونه که در آدرس بالا گفته شده و در لینک شما هم وجود دارد دهخدا برای معنی غزوة از روی لغتنامه های عربی به واژه ی « غزو » اسناد داده است و من نیز چنین کردم . غزو در لغت یعنی [ غ َزْوْ ] (ع مص ) خواستن و جستن و آهنگ کسی کردن . (منتهی الارب ). آهنگ و خواستن چیزی را و جستن و آهنگ چیزی کردن . (آنندراج ). آهنگ کردن ، سند : http://www.vajehyab.com/?q=%D8%BA%D8%B2%D9%88 اما نسبت راهزنی دادن به کسی که مورد احترام شماست . ایا در غزوه اُحُد پیامبر حمله کرد ؟ یا مشرکین حمله کردند ؟؟؟؟ مشرکین ! در غزوه احزاب چه کسی حمله کرد ؟ مشرکین ! اصلاً در قرآن تجاوز و راهزنی و ... ممنوع شده است . رهزنی که از جنس دزدی باشد در اسلام حرام است . قرآن به صراحت به پیامبر میگوید که تو مایه ی رحمت و مهربانی برای جهانیان باید باشی : الأنبیاء : 107 وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ ما تو را جز به عنوان رحمت برای جهانیان نفرستادیم. لَّا یَنْهَئکمُ‏ُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فىِ الدِّینِ وَ لَمْ یخُْرِجُوکمُ مِّن دِیَارِکُمْ أَن تَبرَُّوهُمْ وَ تُقْسِطُواْ إِلَیهِْمْ إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ الْمُقْسِطِین‏ ( آیه 8 سوره ممتحنه ) « خداوند شما را از نیکى کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانى که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهى نمى‏کند چرا که خداوند عدالت‏پیشگان را دوست دارد . » همانگونه که مشخص است قرآن به صراحت دستور میدهد نسبت به آن دسته از غیر مسلمانان که علیه اسلام نجنگیدند و موجب آزار مسلمانان نشده اند محبت پیشه کنید و با آنان نجنگید . بلکه با آنان صلح کنید . ( نیکی به آنها + رعایت عدالت در حق آنان ) جالب است بدانیم که این آیه در مدینه نازل شده است . و جزو آخرین سوره هایی است که نازل شده است . روش محمد رسول الله دعوت مردم به اسلام بر مبناى اخلاق خوش و رأفت و محبت استوار بود : ادْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ (نحل، آیه 125) « ای محمد ؛ مردم را به راه پروردگارت و بر اساس حکمت و سخنان نیکو ، دعوت کن ... » و ایشان هیچ گاه براى دعوت مردم به سوى دین از منطق زور استفاده نکرد: لاَ إِکْرَاهَ فِى الدِّینِ قَد تَبَیَّنَ ألرُشدُ مِنَ ألغَیّ ... (بقره آیه 256) و وظیفه خود را تنها ابلاغ رسالت مى دید: فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًا إِنْ عَلَیْکَ إِلَّا الْبَلَاغُ ( سوره شورى آیه 48 ) و اگر روى گردان شوند ( غمگین مباش ) ما تو را حافظ آنان ( و مأمور اجبارشان ) قرار نداده ایم ؛ وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است » وَ قاتِلُوا فى سَبیلِ اللَّهِ الَّذینَ یُقاتِلُونَکُمْ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدینَ»; (بقره آیه 190) « در راه خداوند با کسانى که با شما پیکار مى کنند، بجنگید و هرگز به آنان تجاوز نکنید که خدا متجاوزین را ابداً دوست ندارد » این آیه هم در مدینه نازل شد . همین نشان میدهد که جنگهای پیامبر همگی دفاعی بودند . آيه 90 سوره نساء ميفرمايد پس اگر از شما کناره گرفتند، و با شما به جنگ برنخاستند، و پيشنهاد صلح و آشتي دادند، [به آنان تعدّي نکنيد که] خدا در اين صورت براي تجاوز به آنان راهي براي شما قرار نداده است. اکثر جنگهای پیامبر هم پس از ماجرای جنگ احزاب بود که ده ها و صدها قبیله و عشیره بت پرست به مدینه حمله کردند پس از این ماجرا پیامبر برای دفاع از خود و برای تأدیب و دعوت آنان به اسلام به قبئل آنان سپاه فرستاد . یعنی پیامبر اغاز گر جنگها نبود . بلکه مدافع بود .