پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مدتی پیش، یکی از شبکه‌های باستانگرای آریاییِ وابسته به اسراییل، عکس‌نوشته‌ای منتشر کرد با این عنوان که «نوروز همان پاسخ دندان‌شکن ماست!» و منظورش این بود که ما نوروز را جشن میگریم تا به مخالفین خود پاسخ دندان‌شکن بدهیم و مثلاً ثابت کنیم که چقدر بی‌شماریم! در این چند روز، چند نفر دیگر هم مستقیماً شخص بنده را مخاطب این پیام (که نوروز همان پاسخ دندان‌شکن ماست) قرار دادند تا به گمان خود، روی اعصاب من راه بروند و اسباب آزار و شکنجه روحی من بشوند! البته اسباب نشاط شدند. چه اینکه 3 نکته بر من ثابت شد:

نخست اینکه جریان باستانگرای برانداز مدعیِ آریایی تا چه میزان سطحی و ناپخته هستند. بنده که همواره نوروز را بارها به صورتی آشکار تبریک گفتم و بسیار هم به آن علاقه‌مندم. گذشته از این که نوروز، عید ملی ماست، مناسبتی مذهبی هم هست. چه اینکه نوروز، سالروز خورشیدیِ عید غدیر خم است. (بنگرید) اما چرا آنان گمان کردند من از نوروز متنفرم؟! جز اینکه این جماعت، چشمانی کم‌سو و حواسی پَرت دارند و از تحلیل ساده‌ترین مسائل ناتوانند؟!

دوم اینکه چقدر دست این جماعت خالی است. ضرب المثلی است که می‌گوید: «اَلغریقُ یَتَشَبّثُ بِکُلّ حَشیش».[1] یعنی کسی که در حال غرق شدن است، به هر گیاه خشک چنگ می‌زند. آن‌ها برای اینکه قدرت خود را به رُخ بکشند، نوروز را مثال می‌زنند! در حالیکه نوروز چه ربطی به ایشان دارد؟ عید نوروز، برای همه ایرانیان است و نمادی از هویت ایرانی است. در واقع، این جماعت، چیزی که برای همه است را به اسم خود سند می‌زنند. کسی که ثروت و آبرو داشته باشد چنین کاری نمی‌کند.

سوم اینکه این جماعت، از عرب عصر جاهلیت هم پایین‌ترند. چون آنان (عرب عصر جاهلیت را می‌گویم) چهار ماه در سال، هرگونه نزاع و درگیری را ترک می‌کردند (همان ماه‌های حرام).[2] اما این جماعت، حتی در نوروز هم حاضر نیستند از نزاع‌های متعصبانه دست بردارند. از هر فرصتی سوء استفاده می‌کنند تا به دیگران تیغ بزنند، حتی به ناحق.

پی‌نوشت:

[1]. علی اکبر دهخدا، امثال و حکم، تهران: نشر امیر کبیر، 1383، ج 1، ص 264.
[2]. فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: نشر ناصرخسرو، 1372، ج 3، ص 382، ج 5، ص 45.
محمدبن حسن طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربی، بی تا، ج 5، ص 214.