زرتشتیان، خط خود را از یهودی‌‌ها و آرامی‌ها (که هم‌تبار عرب‌ها بودند) یاد گرفتند

  • 1397/10/01 - 12:05

والتر هینتس (Walther Hinz) ایران‌شناس بزرگ آلمانی، می‌نویسد که زرتشتیان، خط دینی خود را (که اوستا را با آنان نوشته‌اند) از یهودیان و آرامی‌ها یاد گرفته‌اند (والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 409).

از سویی می‌دانیم که آرامی‌ها و عرب‌ها هم‌تبار محسوب می‌شوند. تبار یهودیان نیز که روشن است. پس این همه شعارهای موبدان زرتشتی و باستان‌گرایان علیه غیرآریایی‌ها چه معنی می‌دهد؟ وقتی که اساس و بنیان دین زرتشتی (که متن اوستا باشد) متکی بر زحمات مردمانی از دیگر تبارهاست...

تولیدی

دیدگاه‌ها

کانال تاریخ حقیقی ایران (نقد زرتشت و باستانگرایی) در تلگرام، مربوط به تیمِ ادیان‌‌نت: @n_bastan

سلام لطفا منتشر کنید این حقیقت است و خیلی از جوانان را با آریایی گری فریب داده و منحرف می کنند: http://oi68.tinypic.com/jfdttg.jpg

-اَم دبیره یا هام دبیره: دبیره‌ای همگانی بوده‌است و به ۲۸ شیوه نوشته می‌شد که از این دست بودند: داد دبیره؛ برای حکمهای دادگستری شهرآمار دبیره؛ برای حساب‌های شهر گنج‌آمار دبیره؛ برای حساب‌های خزانه کده‌آمار دبیره؛ برای حساب‌های کشور آخورآمار دبیره؛ برای حساب‌های استرلاب آتشان‌آمار دبیره؛ برای حساب‌های آتش رُوانگان‌آمار دبیره؛ برای حساب‌های اوقاف ۲- گشته دبیره؛ این دبیره ۲۸ وات داشته که برای پیمان‌ها و بر روی دینار و درهم نوشته می‌شد. ۳- نیم‌گشته دبیره؛ این دبیره دارای ۲۸ وات بوده و باآن پزشکی و فرزان (فلسفه) را می‌نوشتند. ۴- فرورده دبیره؛ این دبیره دارای ۳۳ وات بوده و منشورهای پادشاهان را می‌نوشتند، نام دیگر این دبیره «نامه دبیره» است. ۵- راز دبیره؛ این دبیره دارای ۴۰ وات بوده و رازهای شاهان را با آن می‌نوشتند، نام دیگر این دبیره «شاه دبیره» یا «راز سهریه» است. ۶- دین دبیره؛ دارای ۶۰ وات بوده و سرودهای دینی را می‌نوشتند و از رساترین دبیرگان جهان است. ۷- ویسپ دبیره؛ این دبیره در بردارندهٔ همهٔ دبیرگان بوده و با این دبیره زبان‌های رومی، کپتی (قبطی)، بربری، هندی، چینی، ترکی، نبطی، تازی، حتی نمایگان و هر صدایی و صدای شرشر آب را نیز می‌نوشتند. دبیرهٔ نامبرده ۳۶۵ وات داشته‌است که ۱۶۰ وات آن برای زبان‌های ملت‌ها، ۲۰۵ وات آن برای آواهای نامردمی (ون‌مایه‌ها) بود.

چه حرفا!! خود خط عربی ایرانیه. از استان انبار عراق که یهنام ایرانی هست و اون زمان جزو ایران بوده پیدا شده و مسلمونا خطشون رو مدیون ایرانیا هستن بعد شما میای میگی ما ایرانیا از یهودیا و سامیها خط گرفتیم!!

ایرانیان خط را از آرامی‌ها و یهودیان یاد گرفتند. حتی خط میخی پارسی هم توسط کاتبان عیلامی اختراع شد. بعدها ایرانیان به ساده‌تر شدن خط عربی کمک کردند

بهتره یه سری به مطالبی ک توی ویکی پدیا اومده بزنید تا مستدل و مستند ببینید ک مسلمونا و عربا خط رو از شهر ایرانی انبار یاد گرفتن. چون مردم حیره خودشون تحت تسلط ساسانیا بودن و همین حیره ایها از مردم انبار خط یادگرفتن و بعد عربها واسه نوشتن شعرهاشون و قرآن از مردم حیره استفاده کردن

ویکی‌پدیا یک خاصیتی دارد اینکه هر کس میتواند مطالب آن را بنویسد و هر کس هم بخواهد میتواند آن را ویرایش کند. ماجرای «امیر دولاب» نشان میدهد که ویکی پدیا به خودیِ خود سندیّت ندارد. اما بعد. اینکه در عصر اسلامی چه اتفاقی رخ داد و سیر تغییر خط در عصر اسلامی چه بود، ربطی به بحث ما ندارد. بحث ما به خیلی خیلی قبل‌تر برمیگردد. کاتبان دربار هخامنشی، همگی با خط عیلامی و آرامی مطلب می‌نوشتند. یعنی هخامنشیان از خودشان خط نداشتند و حتی خط میخی هخامنشی هم فقط در چند مورد معدود استفاده شد و بعد از مدتی در دربار هخامنشی دیگر استفاده نشد. در بین مردم هم اصلا مورد استفاده قرار نگرفت و کسی از آن استقبال نکرد. ذر عوض در جامعه هخامنشی، خط عیلامی و خط آرامی (که هر دو هم تبار عرب ها بودند) مرسوم بود. بعدها خط پهلوی و خط اوستایی را هم زرتشتیان از آرامیان و ... یاد گرفتند. عربها هم خط خود را از آرامیان (که هم تبار خودشان بودند) یاد گرفتند. یعنی هم ساسانیان و هم عربها از آرامیان یاد گرفتند و البته عربها و آرامیان، عموزادگان هم بودند و از یک تبار.

ضمناً درسته که اسم انبار، فارسی هست، اما مردم آنجا غالباً پارسی آریایی نبودند. منطقه انبار (که امروزه در عراق قرار دارد و به الانبار مشهور است) اصالتاً یک منطقه سامی نشین بوده است (و ساکنان آن هم عیلامیان و آشوریان و عرب‌ها و آرامیان و... بوده اند) که در ساسانیان در جنگها ازآن به عنوان یک پایگاه مهمات و آذوقه استفاده میکردند.

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.