هر ساله به عید قربان که نزدیک می‌شویم، برخی روشنفکر‌نمایان، ژست دفاع از حقوق حیوانات برمی‌دارند و ذبح گوسفند و تقسیم گوشت آن بین فقرا و نیازمندان را رفتاری وحشیانه و غیرانسانی می‌نامند! متأسفانه برخی از موبدان زرتشتی نیز در این میان با معاندین همراه می‌شوند! اما باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست.
برای نمونه در یسنا، هات 11، بند 4 آمده است که ایزدِ هوم می‌گوید: «اهوره مزدا مرا از اندام‌های گوسفندِ پیشکشی (نذری) دو آرواره و زبان و چشم چپ ارزانی داشت». (اوستا، گزارش جلیل دوستخواه، ج 1، ص 151) و استاد ابراهیم پورداود (پدر اوستاشناسی ایران) نیز اشاره کردند که این پاره از اوستا، دقیقاً به معنی قربانی کردنِ گوسفند (به دست ایمان‌داران زرتشتی) است و حتی در بخش‌های متعدد دیگری از یسنا هم اشاراتی روشن به قربانیِ گوسفند در آیین زرتشتی شده است. (پورداود، یسنا، ج 1، ص 179) سندی از این صریح‌تر؟ که نذر قربانیِ گوسفند، کرداری نیک شمرده شده است.

پی‌نوشت:
اوستا، گزارش جلیل دوستخواه، تهران: انتشارات مروارید، 1391.
ابراهیم پورداود، یسنا، تهران: انتشاران اساطیر، 1387.