پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیون خود را «موحدون» می‌دانند، و به‌کار بردن نام «وهابیت» را در مورد خودشان درست نمی‌دانند.[1] این در حالی است، که همه‌ی علماء و مذاهب اسلامی، نه‌تنها آن‌ها را موحد ندانسته، بلکه آنان را گمراه و ملحد دانسته‌اند.
از همان ابتدای به‌وجود آمدن وهابیت، علمای اهل سنت، با این فرقه مخالفت کرده و آنان را فاسدالعقیده، ملحد و گمراه کننده دانسته‌اند. هنگامی‌که فرقه‌ی وهابیت به‌وجود آمد، دو مناظره بین علمای وهابی و علمای اهل سنت مکه، صورت گرفت، که در هر دو مرتبه، علمای اهل سنت، این فرقه را گمراه دانستند.
مناظره اول، در زمانی صورت گرفت، که شریف مسعود، بر مکه حکومت می‌کرد، محمد بن سعود حاکم درعیه، 30 نفر از علمای وهابی را به مکه فرستاد، تا با علمای اهل سنت مناظره کنند، در این مناظره همه‌ی علمای اهل سنت، تفکر وهابی را خنده‌دار و مضحک دانستند. زیرا دین محمد بن عبدالوهاب مشتمل بر چیزهای زیادی از تکفیریات بود، قاضی مکه بعد از شنیدن مناظرات، دستور داد که این ملحدان را زندانی کنند.[2]
مناظره دوم، نیز در سال 1184 و در زمان حکومت شریف احمد، بر مکه صورت گرفت، که در این مناظره نیز علمای مکه گفتند: دین وهابیت، مانند دین زنادقه است. از این‌رو به وهابیان اجازه حج داده نشد.[3]
جناب علامه سید محسن امین نیز در کشف الارتیاب به این مناظرات اشاره کرده و پرده از صورت منافقانه، وهابیت برداشته است.[4]

پی‌نوشت:

[1]. محمود آلوسی شکری، تاریخ نجد، تحقیق: محمد بهجه الاثری، ناشر: مکتبه مدبولی، قاهره، ص106.
[2]. «امر الشریف مسعود این یناظر علماء الحرمین العلماء الذین بعثوهم فناظروهم فوجدوهم ضحکه و مسخره کحمره مستنفره فرت من قسوره...» احمد بن زینی دحلان، الدرر السنیه فی الرد علی الوهابیه، مکتبه الحقیقه بشارع دار الشفقه بفاتح57، استانبول، ترکیه، 1422ق، ص47. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. احمد بن زینی دحلان، الدرر السنیه فی الرد علی الوهابیه، مکتبه الحقیقه بشارع دار الشفقه بفاتح57، استانبول، ترکیه، 1422ق، ص48. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. سید محسن امین، کشف الارتیاب فی اتباع محمد بن عبدالوهاب، تحقیق: حسن الامین، طبعه الثانیه، 1382ق، ص14-15.