مسیحیت
مبلغین مسیحیت تبشیری میگوید قرآن کتاب الهی نیست و صرفا کپی از کتاب‌مقدس است به این دلیل که برخی روایات این دو کتاب با هم هماهنگ هستند؛ از طرف دیگری عنوان میکنند قرآن کتاب خدا نیست چون برخی روایاتش مخالف کتاب مقدسشان است! سوال می‌کنیم بالاخره قرآن باید همسو با کتاب مقدستان باشد تا قبول کنید یا متفاوت؟ به کدام ساز شما باید رقصید؟ و چرا اینقدر بهانه می‌گیرید؟
اخیرا جریان‌های تبشیری سعی زیادی در جهت القای این مطلب که ایران قرار است مرکز پادشاهی الهی باشد چرا که در کتاب‌مقدس بیان شده خدا سلطنت خود را در ایران برپا خواهد نمود، اما اشتباه بزرگی که مرتکب می‌شوند(دانسته یا نادانسته) اینکه عیلامی که مورد استناد است ایران نیست و اصل ماجرا هم مربوط به قوم بنی اسرائیل و انتقام خدا از پادشاهان آشور به خاطر گناهانشان است.
طبق قانون اساسی، مسیحیان ایران در انجام مناسک دینی آزادند. اما اگر شخصی مسیحی مجازات می‌شود نه به خاطر اعتقاد بلکه به خاطر عدم رعایت کردن قانون کشور است. کتاب مقدس مسیحیت هم میگوید اطاعت از همه حکومت‌ها واجب است و همه حکومت‌ها با اراده خدا حکمرانی میکنند!
دنیای مسیحیت همیشه در پی توجیه موضوع ضد عقل تثلیث بوده و همیشه هم ناکامل از ارائه‌ی تبیین منطقی، اُسقف دهقانی در این باره معتقد‌اند عقل بشر به خاطر محدودیت‌هایی نمی‌تواند تثلیث را درک کند و این موضوع از جمله گزاره‌های ورای عقل است؛ در حالی که در این نوشتار اثبات می‌شود تثلیث نه تنها ورای عقل نیست بلکه به حکم صریح عقل از گزاره‌های مخالف عقل و عقل‌ستیز می‌باشد، و ولو اینکه قبول کنیم ورای عقل است در این صورت هیچ دلیلی برای رد ادعاهای مشابه وجود نخوهد داشت.
حس آرامش که بسیاری ادعای آن را دارند، تنها یک گمان و خیال است. برای نمونه یک معتاد ادعا میکند که با مصرف مواد مخدر به آرامش می‌رسد. حال آنکه این آرامش نیست. بلکه نوعی تخدیر است. آرامش حقیقی تنها در پرتو بندگی خدا و تبعیت محض از اولیای خدا به دست میآید.
یکی از اساسی‌ترین آموزه‌های مسیحی، الوهیت عیس مسیح است که نه در آزادی بلکه در فضایی توام با ترس از امپراطور کنستانتین، در شورای نیقیه به تصویب رسید و به قول بسیاری از محققین، مسیحیت دینیست که اساسی‌ترین آموزه‌هایش در وقایع تاریخی رقم خورده نه تعمق در کتاب‌مقدس.
"بلک نازارین" یکی از مراسم مسیحیان فیلیپین است که هرساله میلونها نفر در آن شرکت میکنند و در آن درصدد شفا، درمان و بخشش گناهان خویش؛ از مجسمه‌ای سیاه از مسیح هستند. اگر این جریان یک مراسم اسلامی بود تصور اینکه رسانه‌های تبشیری چگونه از فرصت سوءاستفاده کرده و آن را به باد تمسخر و انتقاد می‌گرفتند، خیلی سخت نیست، همان‌گونه که در باب قمه زنی و سایر شعائر اسلامی شیعی چنین رفتار میکنند.
یکی از بخش‌های عهدجدید، رساله به عبرانیان است که علی رغم بیان مسائل مهم الهیاتی اما نویسنده‌ی آن نامشخص و مبهم است، البته برخی نویسنده‌ی آن را پولس می‌دانند اما با توجه به تاریخ نگارش آن و مقایسه با تاریخ کشته شدن پولس و تفاوت در سبک نگارش این احتمال قویا رد می‌شود و این سوال را ایجاد میکند که چگونه می‌شود کتابی که نویسنده‌ی آن مشخص نیست تقریبا دو هزار سال به عنوان منبع الهیاتی یک دین قرار گیرد.
رضا صفا یکی از فعالترین مبلغین مسیحیت تبشیری است که علی‌رغم ادعاهای ماورایی و شفا، اما هیچ نمونه‌ای که اثبات کند او راست میگوید ارائه نکرده است ؛ او همچنین اخیرا مدعی شده در مکاشفه‌ای با روح‌القدس متوجه این مسئله شده که حکومت جمهوری اسلامی بیش از چهل سال پایدار نخواهد ماند در غیر این صورت همه‌ی ادعاهای خودش دروغ و شخصی کذاب است.
برخی الهی‌دانان صدر مسیحیت برای فرار از سه خدایی، قائل به تثلیث مدالیستی شدند که عبارت است از اینکه یک خدای واحد در سه جنبه‌ی پدر و پسر و روح القدس، ظاهر می‌شود، نه اینکه سه خدای پدر و پسر و روح القدس در عرض یک دیگر وجود داشته باشند بلکه نقشهایی برای یک خدا هستند، هرچند این نوع تبیین از همان ابتدا مردود اعلام شد اما امروزه توسط فرقهی برانهامیسم در کشور مشغول به تبلیغ است و مرکز رسمی آن نیز کلیسای اسپارتا در کشور ترکیه می‌باشد.
یکی از بدعت‌های نوین در الهیات مسیحی بحث رنج بردن خدا در این دین است، دانشمندان اولیه مسیحیت که اصرار داشتند ساحت الهی را از هرگونه رنج و ناملایمت به دور بپندارند، امروزه جای خود را به الهی‌دانانی نظیر یورگن مولتمان داده‌ند که شدیدا معتقد به امکان درد و رنج کشیدن در ذات خدا را داده‌اند و این مسئله در واقعه‌ی صلیب مسیح به وقوع پیوست؛ به وضوح مشخص است که چنین بدعت‌هایی ناشی از پیش فرض غلطی نظیر عیسی خدایی است.
عیسی مسیح (به نقل انجیل) مادر خود را در شمار مومنان حقیقی نمی‌داند: «او با آن جماعت هنوز سخن می‌گفت که ناگاه مادر و برادرانش در طلب گفتگوی وی بیرون ایستاده بودند. و شخصی وی را گفت، اینک، مادر تو و برادرانت بیرون ایستاده، می‌خواهند با تو سخن گویند. در جواب قایل گفت، کیست مادر من و برادرانم کیانند؟ و دست خود را به سوی شاگردان خود دراز کرده، گفت، اینانند مادر من و برادرانم زیرا هر که ارادة پدر مرا که در آسمان است بجا آوَرَد، همان برادر و خواهر و مادر من است»!
شبانان مسیحی همواره سعی دارند چهره و شخصیت حضرت مسیح در انجیل را مطابق میل خود تفسیر کنند، ایشان با نادیده گرفتن بخشی از آیات در مورد مسیح سعی دارند که چهره‌ی ایشان را سراسرمحبت و صبح نشان دهند، با این هدف که چهره‌ی اسلام را تخریب و مسیحیت را اثبات نمایند، در حالی که خود اناجیل حاوی آیاتی‌اند که نشان می‌دهند ایشان در جای خود و موقع مناسب هم خود اعمال خشونت(مانند جریان معبد) و هم دستور به خشونت می‌دهند( آنجایی که ضرورت شمشیر خریدن را ولو به قیمت فروش لباس باشد)
قرآن واقعه‌ی صلیب را منکر نیست بلکه فقط مصلوب شده عیسی مسیح (علیه السلام) را رد کرده است. در حقیقت رومیان و یهودیان، به اشتباه کسی دیگر را به صلیب کشیدند و لذا تعارضی در نقل قرآن و گزارشات مورخین "در اصل قضیه تصلیب" وجود ندارد.