فرقه شیرازی، جریانی سازمان یافته و یک حزب سیاسی است که اهداف سیاسی خاصی را دنبال می‌کند. این جریان، حزبی سیاسی با شعارها و پوشش دینی است که به دنبال اهداف سیاسی می‌رود و از طرف بیگانگان، حمایت کامل می‌شود. بعضی معتقدند این جریان افراطی، قبل از انقلاب اسلامی، تعصب چندانی نسبت به قمه زنی نداشت و طرفداری افراطی آنها از روی غرض ورزی آغاز شده است.

در آیات قرآن کریم به صراحت مسئله تقیه مطرح شده و به آن مشروعیت داده شده است؛ اما فعالان و مبلغان جریان افراطی تشیع لندنی، در توجیه فعالیت‌های تفرقه افکنانه خود، منکر اصل تقیه در زمان حاضر شده و معتقدند در زمان معاصر، حکم تقیه لغو شده و تقیه در زمان غیبت جایز نیست.

جریان تشیع لندنی با سوء استفاده از تعصبات مذهبی مردم، تمامی مطالب دینی را به سمت مخاصمه و مواجهه با اهل سنت سوق می‌دهد و تنها از دریچه تنگ اختلافات شیعه و سنی به تمام مسائل دینی نگاه می‌کند؛ با این رویکرد است که مبلغین این جریان تنها به بیان مسائلی می‌پردازند که شیعه و سنی در آن اختلاف داشته و آن‌ها می‌توانند با دامن زدن به این مباحث، به تشدید دشمنی‌های دینی و مذهبی بپردازند.

جریان شیعه انگلیسی بر پایه مبانی و تفکراتی شکل گرفته که با دقت و بررسی در اندیشه‌های شخصیت‌های مهم آن، نوع استدلال‌های آن‌ها قابل برداشت و استخراج است؛ یکی از مهم‌ترین رویکردها و مبانی فکری این جریان عبارت است از ظاهرگرایی و عدم توجه به تحلیل معارف دین و این رویکرد، خروجی و نتیجه اخباری‌گری افراطی این جریان است.

مقام معظم رهبری (مد‌ظله) صریحاً فرمودند: «ما تشیعی را که مرکز و پایگاه تبلیغاتش لندن است قبول نداریم؛ این تشیعی نیست که ائمه (ع) آن را ترویج کردند.» و امام راحل نیز می‌فرمودند: «هر کسی که توهم جدایی دین از سیاست را داشته باشد، نه دین را می‌شناسد و نه سیاست را.» «این دیگر مذهب واقعی نیست؛ بلکه مذهبی است که مردم آن را مذهب آمریکایی می‌نامند.»

جریان تشیع لندنی با بسیج کردن همه نیروهای نفوذی خود در میان شیعیان و سوء استفاده از عوامل کم بصیرت و بی اطلاع، مردم عوام و قشرهایی از شیعیان را به خود جذب کرده‌اند؛ عده‌ای فریب تبلیغات رسانه‌ای و شعارهای به ظاهر زیبای این فرقه را خورده و عده‌ای از مداحان کم اطلاع را به اسم اهل بیت (ع) فریب داده‌اند.