پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هر کس بر من صلوات و درود بفرستد، خداوند 10 مرتبه بر او صلوات خواهد فرستاد و جایگاهی بسیار نیکو در بهشت برای او خواهد بود.
سنن الکبری، نسائی، ج2، ص252.

سفارینی حنبلی، قائل به توسل و استغاثه به رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) است؛ وی در ابیاتی خطاب به پیامبر اکرم می‌نویسد:
ای آقای من! یا رسول الله! دستم را بگیر! من آمده‌ام، در حالیکه نه علم دارم و نه عمل.
غذاء الألباب في شرح منظومة الآداب، ج1، ص328.

در روایتی آمده است: پیامبری از پیامبران الهی (عليهم‌السلام) بیمار شد؛ وی می‌گفت: تا زمانی که خدا مرا شفا ندهد، من خودم را مداوا نخواهم کرد. در این‌جا بود که خدای متعال به او وحی کرد: تا هنگامیکه خود را مداوا نکنی، من نیز تو رو شفا نخواهم داد؛ به درستیکه شفا از من است.

صفوری شافعی از احمد بن شمعون نقل می‌کند: کسیکه قبر احمد بن حنبل و بشر حافی را زیارت کند در قیامت پاداش یک حج و عمره از من درخواست کند.
نزهة المجالس، صفوری، ج2، ص267.

قرطبی نقل می‌کند: اهل مدینه، شهر خود را برتر از مکه می‌دانند، اما اهل بغداد و بصره در این موضوع اختلاف نظر دارند؛ برخی مکه و برخی مدینه را برتر می‌دانند.
التمهید، ابن‌عبدالبر نمری، ج6، ص19.

البانی می‌نویسد: «زبان عربی سوریه‌ای (لهجه شامی) را آموختم و پس از آن زبان عربی فصیح را آموختم؛ این امر سبب شد تا توانایی شناخت توحید صحیحی که بسیاری از عرب‌هایی که در اطراف من بودند (چه برسد به خانواده و بستگان من)، نسبت به آن توحید صحیح جاهل بودند و جز عده کمی توحید صحیح را نمی‌شناختند، بشناسم.