خاتمیت در بهائیت

در عقیده بهائیت، امام دوازدهم شیعه، علیمحمد باب هست که دین بابیت را بنا گذاشته و در فاصله کوتاهی پس از او، حسینعلی نوری دین بهائیت را تشکیل داد. با توجه به اعتراف هردو به آخرین پیامبر بودن حضرت محمّد(ص)، باب و بهاء خود را نه پیامبر، بلکه ظهور خدا میدانستند.

پیامبرنماهای بابیت و بهائیت خود را خدا میدانستند و صفاتی مثل خدای مظلوم، خدای تنها و بیچاره، خدای زندانی و خدای خدایان را برای خود به کار میبردند؛ صفاتی که با خدای توانا و یکتا، هیچ سازگاری نداشت. به همین خاطر، بهائیت نه یک دین، بلکه مسلکی مشرکانه هست.

هرچند علیمحمد شیرازی (باب) تاریخ ظهور پیامبر پس از خود را 15 تا 20 قرن بعد بیان کرده بود، اما حسینعلی نوری (بهاءالله) به عنوان یکی از رهبران جریان تروریستی بابی، در کمتر از 20 سال خود را پیامبر موعود باب معرفی و پس از بابیت، دین بهائیت را تأسیس کرد.

هرچند پیشوایان دین ساز بهائیت حتی اطلاع دقیقی از تاریخ پیامبران نداشتند ولی آنها را اصطلاحاً خدایان روی زمین معرفی می کنند!

بهائیان با استناد به قرآن مدعی شدند که بیانتهایی علم خداوند با خاتمیت اسلام سازگاری ندارد. اما در پاسخ به آنان باید گفت، الفاظی از آیات که برای مقدمهی استدلال خود استفاده کردید در معانی ادعایی شما انصراف ندارد. از طرفی امتداد فیض الهی از طریق معصومین (علیهم السلام) صورت گرفته و ادعای خاتمیت بهاء، این اشکال را به شما نیز وارد میسازد.