نامه سرگشاده
نهاد رهبری بهائیت در سال 1387، پس از دستگیری سران خود به جرم جاسوسی، اقدام به ارسال نامه‌ای سرگشاده به دادستانی کشور نمود. جالب اینجاست که تشکیلات بهائیت، در سال 1362، پس از دستگیری 22 نفر از اعضای خود به جرم جاسوسی برای اسرائیل نیز، اقدام به نگارش نامه نمود. تشکیلات بهائیت در این نامه، علت مذهبی را دلیل بازداشت سرکردگانش می‌داند!
پس از حکم دادستانی کلّ کشور بر ممنوعیت فعالیت بهائیت، محفل روحانی بهائیان ایران، در سال 1362 اقدام به ارسال نامه‌ای به دادستانی کشور کرده و تعطیلی کامل امور تشکیلاتی بهائیت را مدعی می‌شود. این در حالیست که تشکیلات بهائیت، در نامه‌ی سال 1387 خود، صراحتاً به فعالیت پنهانی این تشکیلات در ایران اعتراف می‌کند!
یکی از نکاتی که در نامه‌ی سال 1387 تشکیلات بهائیت به دادستانی کشور به چشم می‌خورد، ادعای شیعه‌دوستی بهائیان است. ادعایی که پیشوایان بهائی در گفته‌های خود، با خطاب کردن شیعیان به القابی نظیر: پست‌ترین حزب و امّت، مشرک، جاهل و متوحش، خلاف آن را ثابت کرده‌اند. این‌ها همه حکایت از کینه و دشمنی بهائیت با مذهب تشیع دارد نه شیعه دوستی!