وقتی لقب «بهائیت» را برای این فرقه به کار می‎‌بریم، برخی بهائیان، آن را توهین و نفرت پراکنی نسبت به فرقه خود می‌دانند؛ اما علاوه بر شیعیان، رهبران بهائی هم، مسلک خود را «بهائیت» خوانده‌اند. از طرفی، بهائیانی که نسبت به «بهائیت» گفتن شیعیان حساسند، خود، شیعه را فرقه ضالّه خطاب می‌کنند!

بر خلاف سیاست امروز تشکیلات بهائیت (به تبعیت از شوقی افندی) که با حرام اعلام کردن تقیه، سعی در ایجاد هیاهو و تبلیغ بهائیت به این واسطه دارد، پیامبرنمای بهائیت ادعا دارد در الواح خود، پیروانش را به تقیه مأمور کرده است. بهاءالله علّت امر به تقیه را حفظ جان پیروانش دانسته و کسانی که تقیه نمی‌کردند را با صفت غافلین نکوهیده است.