مدارای امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) با جریان فتنه و عاملان غصب خلافت، نه از روی ترس و نه تأیید و موافقت با اعمال آنان بوده است، بلکه هیچ‌گاه سکوتی صورت نگرفت و امیرالمومنین (علیه‌السلام) بر اساس مصلحت حفظ اسلام و نگاه داشتن دین مبین، مجبور به مدارا شدند.