لهلک عمر
اگر به تاریخ اسلام مراجعه کنیم، به این نکته رهنمون خواهیم شد که علاوه بر اینکه خلفا در بسیاری از مشکلات علمی و دینی به حضرت علی رجوع می‌کردند، دیگر دشمنان هم از این فیض الهی بی‌بهره نبودند و با ارسال نامه و یا به صورت حضوری از حضرتش سؤال می‌کردند و امام علی با سعه صدر پاسخ ایشان را می‌داد.
در دین اسلام برخی احکام تعذیر دارد و عقوبتش به خاطر مصالحی است که باید اجرا گردد، لذا اجرای حدود الهی در حقیقت نوعی بازدارندگی از انجام مجدد آن توسط شخص خاطی و یا دیگران است؛ بعد از رحلت پیامبر، خلفاء در انجام آن دچار مشکل بودند، چرا که نمی‌دانستند حکم آن چیست و چگونه برخورد کنند.
بعد از رحلت پیامبر، علی‌رغم میل پروردگار و رسول خدا مبنی بر وصایت و جانشینی حضرت علی (علیه‌السلام) بر این منصب مهم، اما برخی از اصحاب پیامبر آن را از محلش دور کردند و علی (علیه‌السلام) را با آن همه ویژگیهای منحصر به فرد کنار زدند در حالیکه می‌دانستند شایستگی آن را ندارند و امیرالمؤمنین در تمام مشکلات آنان را یاری می‌کرد.
یکی از جملات مشهوری که دلالت بر عظمت علمی امیر المومنین و ضعف علمی خلیفه دوم در حل مشکلات علمی و حکومتی دارد ، جمله : لو لا علی لهلک عمر ، است. از این رو برخی از علمای عامه در سند این سخن ، خدشه وارد کرده و آن را به دلیل وجود مومل بن اسماعیل نپذیرفته اند .