علم خدا
یکی از شبهات اشاعره در مساله اختیار انسان، تقابل اختیار انسان با علم ازلی خداوند است. به این معنا که خداوند، همه چیز را از ازل دانسته و در این صورت افعال انسانی نیز از اول، مشخص شده و انسان مجبور است. در پاسخ باید گفت که خداوند به افعال انسان با این قید که او با اختیار خود چه کاری را انجام می‌دهد، علم دارد.
فخر رازی معتقد است که وجه مشترک همه مخلوقات، امکان آنهاست و همین امر سبب می‌شود که افعال انسان در مدار قدرت خداوند بوده و انسان در صدور فعل از خود بی‌قدرت باشد. این در حالی است که امکان به معنای اتکای به واجب است و برداشت صدور مستقیم هر فعلی از واجب صحیح نیست.
ناصر قفاری مدعی است که عقیده شیعه در باب بداء را مورد بازبینی قرار داده و با استناد به معنای لغوی بداء، آن را مستلزم جهل در علم خداوند می‌داند. این در حالی است که با رجوع به کتب شیعیان، می‌توان معنای صحیح بداء را آن‌گونه که مشتمل بر جهل علم خداوند نباشد، یافت و نیازی به رجوع به معنای لغوی نیست.
در مجله كودكانه سبزك، اين عقيده خرافی تورات برای كودكان گفته‌شده كه خداوند هنگام خلقت انسان (نعوذبالله) نمی‌دانست او نياز به همسر دارد و ابتدا برای همراهی‌اش حيوانات را پيشنهاد می‌کند!