عرفان نوظهور
عرفانهای نوظهور غالباً از تفکرات سلیقه‌ای و نفسانی افرادی شکل گرفته است، که به دنبال عرفان ویترینی و سهل الوصول بوده که محدودیت‌های شرعی و دینی را نداشته و از طرفی جاذبه‌های معنوی نیز در آن وجود داشته باشند.
در کشور ما در حال حاضر چهار جریان عمده عرفانی و معنوی وجود دارد، این چهار جریان عبارتنداز؛ الف) جریان اول، عرفان ناب دینی؛ ب) جریان دوم، مدعیان دروغین؛ ج) جریان سوم، سلاسل صوفیه و دراویش د) جریان چهارم، عرفانهای نوظهور
خود شیفتگی یکی از آفت‌هایی بزرگی است که در صورت گرفتار شدن انسان به آن، او را از اتکا و وابستگی به خدا باز داشته و تَوَهُم خودمحوری را در او افزایش خواهد داد. خود شیفتگی و احساس عدم نیاز به خدا در امورات فردی و اجتماعی، انسان را از عرفان و خداخواهی ، به نقطه مقابل عرفان که خودخواهی است، می‌رساند.
روش‌هايی که عرفان مدرن برای کسب آرامش و معنويت روحی پيشنهاد می‌کند، آن چنان سهل و ممتنع است که همه مردم از هر فرهنگ و قوم و سن و سالی با به کارگيری آن‌ها می‌توانند ادعای عارف بودن داشته باشند. امروزه همه ادعای معرفت و کشف حقيقت دارند.
معنویت‌های نوظهور موضوعی است که تاکنون مغفول بوده است و دستگاه‌های نظام برنامه فرهنگی منسجمی را در این زمینه طراحی و اجرا نکرده‌اند و انتظار ما از دولت آینده این است که گام‌هایی را در این مسیر بردارد.
اکنکار یکی از مکاتب معنوی کاملاً جدید است که در ایالات‌متحده آمریکا پدید آمد. اکنکار عرفان نوپدیدی است که براثر یک تجربه عرفانی توسط پال توئیچل پدید آمد. پال توئیچل در اوائل قرن بیستم در کنتاکی آمریکا متولد شد. پال در مقطعی که مقرر بود زندگی‌اش متحول شود به‌عنوان جوینده‌ای جوان به گروهی از اساتید معنویت باستان پیوست.
بسیاری از محققان معتقدند که عصر جدید عصر معنویت و بازگشت بشر به دین است و به همین دلیل گرایش‌های معنوی شدیدی در میان مردم دنیا مشاهده می‌شود. با تمام اختلافاتی که در عرفانهای نوظهور وجود دارد، در چند جهت مشترک‌اند. گریزان بودن از مذاهب آسمانی، علمای دین وبی تفاوتی در سیاست و... از این جهات می‌باشند.