سوره انسان
سوره مبارکه انسان از سوره های مدنی قرآن کریم است که شأن نزول آن اختصاص به اهل بیت رسالت (ع) دارد؛ مفسرین شیعه و اهل سنت با اشاره به این اتفاق عظیم، یکی از فضائل امیرالمومنین(ع) و همسر و فرزندان گرانقدر ایشان را نزول این آیات در مدح و انفاق بی‌نظیر ایشان بیان کرده‌اند. اطعام و اکرام سائل و یتبم و اسیر و مقدم کردن آنان بر نفس خویش، از جلوه‌های رأفت و محبت خاندان رسالت است.
روایاتی در شأن نزول آیات 5 تا 9 سوره انسان بیان شده، که اثبات می‌کند این آیات در فضیلت اهل بیت نازل شده است. آلوسی پس از این‌که احتمال نزول آیات درباره اهل بیت (علیهم‌السلام) را قبول می‌کند و به نکته‌ی جالبی اشاره می‌کند که در این سوره جایگاه و حرمت قرة عین الرسول مراعات شده و نامی از حورالعین نیامده است.
اکثر مفسران، محدثان، مورخان و اهل سنت معتقدند که بعضی از آیات سوره انسان در شأن اهل بیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، یعنی امام على، فاطمه، حسن و حسین (علیهما السلام) نازل شده است. و زمان نزول آن در ماه ذیحجه پس از ادای نذری بود که امام علی (علیه السلام ) و حضرت زهرا (سلام الله علیها) برای شفای حسنین(علیهما السلام) کرده بودند.