دشمنی با امیرالمؤمنین
ابنتیمیه حرانی، ناصبی است و عناد و کینه و دشمنی او نسبت به اهل بیت پیامبر، خصوصاً حضرت علی زبانزد عام و خاص است و در هر فرصتی تلاش میکند که بلافاصله، ماهیت خود را نسبت به اهل بیت آشکار کند و موضعگیری سختی داشته باشد و عقدههای درونی خود را بروز دهد و این در حالی است که خواسته یا ناخواسته، جهل خود را نمایان میکند تا دیگران او را بهتر بشناسند و در برابر عقاید و افکار پوچ و باطل او، حالت دفاعی گرفته و بر او بتازند.
برخی با توجه به آیه 9 سوره حجرات که خداوند میفرماید: «هرگاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع پردازند، آنها را آشتی دهید» میگویند: لشکر حضرت علی علیهالسلام و لشکر عایشه، هر دو مؤمن بودند که باید بین آنها صلح داده میشد، در صورتیکه در این جنگ، یک طرف به دلیل خروج بر امام به حقّ مسلمین، از دین خارج شد.
برخی میگویند: عایشه از عمل خود که شرکت در جنگ جمل بود، پشیمان شده و توبه کرده است؛ پس نمیتوان بر عمل او، ایراد گرفت؛ زیرا پس از آنکه کار از کار گذشت، عایشه از کارهایی که انجام داده بود، پشیمان شد و بر عملکرد خود میگریست. شاهد بر آن، روایاتی است که نقل شده است. این روایات، در مورد گریه عایشه است و توبه عایشه را نمیرساند.