حقوق بشر
رضا پهلوی و بسیاری از آریایی‌نماهایی که خود را فرزند کوروش می‌نامند، بی‌شرمانه از اسرائیل حمایت می‌کنند. از این اهریمن‌زادگان توقعی نیست، اما آیا جا ندارد که ما مسلمانان در این مصیبت، از غصه بمیریم؟
عبدالحمید گفته است: «نمی‌توان سازمان حقوق بشر را به‌طور کامل رد کرد؛ چرا که در اکثر موارد، با شریعت مطابقت دارد. کاش سال‌ها قبل درِ زندان‌ها را باز می‌کردید تا حقوق بشر بیاید و نگاه کند». در پاسخ به او می‌گوییم: شکایت بردن نزد آن نهاد علیه جمهوری اسلامی را مشروع نمی‌دانیم و دعوت از آنان جهت بازدید نیز ذلتی دیگر به همراه رسمیت بخشیدن به آنان است که درست نیست.
مصطفی آزمایش شیخ مأذون فرقه صوفیه گنابادی، نظام جمهوری اسلامی ایران را به نقض حقوق ادیان متهم کرده است، در صورتی که پیروان ادیان مختلفی همچون زردتشتی‌ها، مسیحی‌ها و کلیمی‌ها در سرزمین ایران با آزادی کامل اعمال عبادی خویش را انجام می دهند و امنیت جانی آنها مانند سایر ایرانی‌ها تامین می‌شود.
ابراز خوشحالی دراویش گنابادی از قطعنامه‌های غیرقانونی سازمان ملل علیه ایران تاسف بار است. گویی این جماعت ایرانی نیستند و سرنوشت ایران و ایرانی برایشان مهم نیست و البته از کسانی‌که سران ایشان جیره‌خوار غرب و آمریکا هستند، جز این توقعی نیست!
عبدالبهاء در سفر خود به غرب، از سکوت در برابر نقض حقوق بشر انتقاد کرده و در خطابه‌ای، از برخورد گزینشی غرب با حقوق انسان‌ها انتقاد کرده است. این در حالیست که نهاد رهبری بهائیت در زمان کنونی، بر خلاف این نطق پیشوای خود، برخورد گزینشی با مسئله‌ی حقوق بشر را در دستور کار خود قرار داده و گویا تنها بهائیان را انسان می‌داند!
عبدالبهاء، با حکم الهی قصاص به مخالفت پرداخته و حق قصاص را از متعدی‌علیه و ولی‌دم ساقط دانسته است. این در حالیست که اولاً: قانون قصاص به عنوان عاملی بازدارنده، ضامن امنیت جامعه، اجرای عدالت و جایگزین انتقام کور است. ثانیاً: پیامبرخوانده‌ی بهائیت، صراحتاً از حکم قصاص نفس در برابر نفس و حتی قصاص نفس در برابر خانه سخن گفته است.
جریان نواعتزال به جای آن‌که از عقل خود در راستای تحکیم مبانی اسلامی بهره ببرند که همگام با فطرت و عقل سلیم است، بیشتر به دنبال افکار غرب‌گرایانه هستند. سکولاریسم از جمله همین افکار است که مورد تایید این گروه قرار گرفته، در حالی که قرآن کریم پاسخگوی نیازهای بشریت در عرصه‌های گوناگون است.
نماینده‌ی بهائیت در راستای تصویب سی‌امین قطعنامه‌ی ضدایرانی در سازمان ملل گفت: «ما از این قطعنامه و اینکه نقض مداوم حقوق بشر توسط ایران را به شدت محکوم می‌کند، استقبال می‌کنیم». این در حالیست که تشکیلات بهائیت بر خلاف دستور پیشوایان خود و ژست ایران‌دوستی‌اش، در راستای محکومیت کشور ایران گام برمی‌دارد.
در یکی از مقالات سایت آیین بهائی، با جانی خواندن نظام اسلامی و مردمی ایران! به مقایسه‌ی آن با نوع حکومت هیتلر پرداخته شد. در تمامی این مقاله نکات قابل تأمّلی از این دست به چشم می‌خورد: 1. دفاع تمام قد بهائیت از هولوکاست خیالی که نشان از پیوند این دو غدّه‌ی سرطانی دارد. 2. شگرد شانتاژ بهائیت برای فشار بیشتر جهانی بر حکومت مردمی ایران.
پس از بازداشت سرکردگان بهائیت در ایران، آمریکا موضع تهاجمی علیه ایران اتخاذ کرد. این موضع‌گیری آمریکا درست در همان زمانی بود که فلانژهای وابسته به اسرائیل با نظارت شارون، به قصّابی غیرنظامیان در صبرا و شتیلا می‌پرداختند و آمریکا به حمایت از آنان می‌پرداخت! اینجا بود که امام خمینی (ره) از ماهیت جاسوسی بهائیت سخن به میان آورد.