پادشاهان ایران باستان، به ویژه در دوران هخامنشی و ساسانی، هر یک چند دَه و بلکه چند صد و احیاناً چند هزار همسر رسمی و غیر رسمی داشتند. آنان، همسران خود را در حرمسرا نگه می‌داشتند و نگهبانی از آن‌ها بر عهده خواجگان دربار بود.