جاسوسی بهائیت

پس از حکم دادستانی کلّ کشور بر ممنوعیت فعالیت بهائیت، محفل روحانی بهائیان ایران، در سال 1362 اقدام به ارسال نامهای به دادستانی کشور کرده و تعطیلی کامل امور تشکیلاتی بهائیت را مدعی میشود. این در حالیست که تشکیلات بهائیت، در نامهی سال 1387 خود، صراحتاً به فعالیت پنهانی این تشکیلات در ایران اعتراف میکند!

پس از دستگیری برخی از سران بهائیت در ایران به جرم جاسوسی در سال 1387، تشکیلات بهائیت اقدام به نگارش نامهای به دادستانی کشور میکند. نکتهای که بیش از همه جالب به نظر میرسد، اینست که تشکیلات بهائیت کوشیده خود را زخمخوردهی ساواک معرفی کند! حال آنکه با توجه به حضور عناصری نظیر پرویز ثابتی، در رأس هِرم آن، ادعایی قابل تأمل است.

با حضور مرکز تشکیلات بهائیت در اسرائیل، جاسوسی سازمانی بهائیت برای این رژیم، شکلی متمایز به خود گرفته است. از اینرو گستردگی جاسوسی بهائیان برای اسرائیل در عصر پهلوی، به حدی بوده که اوج رسوایی را برای این تشکیلات به همراه داشته است. امام خمینی (ره) نیز در پاسخ ساکت ننشسته و به رسوا کردنِ بهائیان و شرکتهای جاسوسی آن پرداخته است.