تبرک
تبرک جویی به آثار موجود پیامبر و اولیاء الهی، سیره مستمر مسلمانان، از صدر اسلام تاکنون بوده و هیچ مسلمانی این عمل را به نیت ربوبیت انجام نمیدهد، بلکه تنها به واسطه مقام بالای شخص و یا عظمتی که خداوند در وجود آن قرار داده است از باب برکت افراد، به آن تمسک کرده و متبرک میشوند.
ابن عساكر به سند خود از امام على علیهالسلام نقل مىكند: بعد از دفن رسول خدا صلىاللهعلیهوآله فاطمه علیهاالسلام بر بالاى قبر پدرش ایستاد و مشتى از خاك قبر را برداشته و بر دیدگانش مالید و فرمود:
ابن منکدر تابعی، با یاران خود نشسته بود که ناگهان زبانش بند آمد. بلند شد و گونههایش را بر قبر پیامبر گذاشت؛ به همراهانش گفت: هرگاه مشکلی برایم پیش بیاید، از قبر پیامبر شفا میطلبم؛ همچنین گفتهاند که ابنعمر، دست راستش را بر قبر شریف پیامبر میگذاشت و بلال گونههایش را.
محمد بن طلحه در زمان رسول خدا صلیاللهعلیهوآله به دنیا آمده است و در جنگ جمل در سپاه عایشه کشته شده است و جزء ناکثین و خارجین بر امام وقت محسوب میشود. حاکم نیشابوری شافعی در شرح حال او مینویسد: محمد بن طلحه یکی از زهاد و عبّاد بود و اولین کسی است که ملقب به سجاد شده است.
شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که حاکی از دشمنی سرسختانه محمد بن عبدالوهاب با رسول گرامی اسلام (صلیاللهعلیهوآله) است. برای این منظور، کافی است تنها نیمنگاهی به موضعگیریها و عملکرد و اعتقادات او در طول زندگیش داشته باشیم. از باب نمونه محمد بن عبدالوهاب بارها از پیامبر اکرم به پیغام رسان تعبیر کرده است.
بر خلاف وهابیت بسیاری از علما و بزرگان اهلسنت معتقد به جواز تبرک به قبور اولیای الهی هستند، از باب نمونه زرقانی مصری مالکی در «شرح المواهب» گفته است: «بوسیدن قبر شریف پیامبر (صلیاللهعلیهوآله)، مکروه است، مگر اینکه به قصد تبرّک باشد که در این صورت کراهت ندارد، چنانکه رملی بر این اعتقاد است.»
بر خلاف وهابیت بسیاری از علمای اهلسنت معتقد به جواز تبرک به قبور اولیای الهی هستند، از باب نمونه شافعی صغیر، محمّد بن احمد رملی استاد اساتید مذهب شافعیّه میگوید: حمیدی در جمع بین صحیحین و ابوداود گفتهاند: رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) با عصایش به حجرالاسود اشاره میکرد و آنگاه عصا را میبوسید.
بر خلاف وهابیت بسیاری از علمای اهلسنت معتقد به جواز تبرک به قبور اولیای الهی هستند، از باب نمونه طاهر بن یحیی حسینی میگوید: پدرم از جدم از جعفر بن محمد از پدرش از علی رضی الله عنه برایم حدیث نقل کرد که فرمود وقتی پیامبر به خاک سپرده شد، فاطمه بر سر قبر پیامبر ایستاد و مشتی از خاک قبر را گرفت و بر روی چشمانش گذاشت و گریه کرد.
بر خلاف وهابیت بسیاری از علمای اهلسنت معتقد به جواز بلکه استحباب لمس کردن و بوسیدن قبور اولیای الهی و در رأس آنها پیامبر اسلام هستند. سمهودی میگوید: «هنگامیکه بلال از شام برای زیارت پیامبر مشرّف شد، نزد قبر پیامبر آمد و نزد قبر گریه میکرد و صورتش را بر آن میمالید. سندهای این روایت خوب است»
از جمله اعتقادات منحرف وهابیت این مساله است که تبرک جستن به پیامبر(ص) تنها مخصوص زمان حیات ایشان بوده است و بعد از وفات آن حضرت دیگر این تبرک بدعت بوده و حتی بوی شرک میدهد در حالیکه در کتب حنابله گفته شده مردم به بدن ابن تیمیه بعد از مرگ او تبرک میکردند و هیچ وهابی آن را رد نکرده و صاحب کتاب را نیز بدعتگذار نخوانده است.
وهابیون معتقدند؛ تبرک کردن، فقط به ذات و آثار انبیاء جایز است و ادعا میکنند؛ صحابه بعد از پیامبر، به آثار هیچ کس تبرک نکردهاند. در حالیکه هیچ دلیلی از قرآن و سنت، ندارند، بلکه سیرهی صحابه بر خلاف مدعای آنهاست، چنانکه بسیاری از مورخین اهل سنت، موارد زیادی از تبرک مسلمانان به آثار صحابه و تابعین را نقل کردهاند.