مبلّغان بهائی ادعای ارتباط با استعمار را از جمله تهمت‌هایی معرفی می‌کنند که اخیراً دشمنان بهائیت به این فرقه وارد کرده‌اند. این در حالیست که پیامبرخوانده‌ی بهائیت، به حمایت استعمار روس‌تزار از بهائیت اعتراف کرده و نیت آن را خدایی برشمرده است. اما به راستی کدام عقل سلیمی، ادعای نیّت خدایی اشغالگر و متجاوز را می‌پذیرد؟!

بهائیان در حالی ادعای ابداع آموزه‌ی ترک تعصب را از جانب پیشوایان خود دارند که پیش از آن‌ها، آیات و روایات اسلامی، از تعصب کور نهی کرده‌اند. از طرفی پیشوایان بهائی، در این زمینه پا را فراتر نهاده و به مقابله‌ی فکری با تعصبات پسندیده ملّی، مذهبی پرداخته‌اند؛ مقابله‌ای که با هدف هموارسازی راه سلطه‌ی حامیان بهائیت صورت می‌گیرد.

اروپایی‌ها پس از کشف آمریکا، برای اثبات تسلط خود بر این قاره، دست به جنایات کم‌نظیری در نسل‌کشی و آواره‌سازی بومیان آمریکا زدند. اما عبدالبهاء، با ممنون دانستن سرخ‌پوستان آمریکایی از اروپایی‌های مهاجر، بدون کمترین اشاره‌ای به جنایات اروپایی‌ها، بزرگ‌ترین ضرر در کشف آمریکا را غرق شدن کشتی تایتانیک عنوان نموده است.

پیشوایان بهائیت، ضمن دستور به اطاعت بی‌قید و شرط از حکومت‌های مستبد؛ پیروان خود را از هرگونه دخالت در امور سیاسی بازداشته‌اند. اما این رویکرد پیشوایان بهائی در حالیست که این موضع آنان، نشان از سرسپردگی‌شان در برابر حاکمان ستمگر دارد و در غیر این‌صورت، چگونه می‌توان پذیرفت که خدای عادل، دستور به اطاعت از حاکمان ظالم داده است؟!

در پاسخ به این پرسش که علّت حمایت استعمار از جریان بابیت و بهائیت چیست؟! می‌بایست گفت در دوره‌ای که به رغم درماندگی حکومت در مقابل زیاده‌خواهی استعمار، شواهد محکمی مبنی بر مقابله‌ی مردمی با اتکای به دین، با دزدی منابع و اِشغال کشورمان وجود دارد؛ کشورهای استعماری را بر آن داشت تا با ایجاد فرقه‌ها راه را برای نفوذ خود هموار کنند.

وجود و به کارگیری سه اعتقاد بنیادین در اسلام و بالأخص مذهب حقه‌ی شیعه، مانع از سلطه‌ی همه‌جانبه‌ی جهان استعمار بر مسلمانان می‌شود. لذا نظام سلطه‌ی جهانی با هدف گسترش سلطه‌ی خود، درصدد نابودی و محو این آموزه‌ها برآمدند. از این‌رو جریان بهائیت به عنوان مُهره‌ی جهان استعمار، از ابتدا همّت خود را در راه محو این آموزه‌ها گذارده است.