شاپور بختیار در یکی از اعترافات خود، نتیجه سیاه بیست و پنج سال حکومت فاسد و ضدملّی پهلوی (با نقش آفرینی پررنگ بهائیان) بر ایران را تشریح کرد؛ اما آیا بهائیتی که امروزه شعار آزادی سر می‌دهد و از ناعدالتی جمهوری اسلامی گلایه می‌کند، از خفقان و ناعدالتی بی‌حد و حصری که برای ایران در دوران پهلوی به ارمغان آورد هم چیزی می‌گوید؟!

تشکیلات بهائیت در این دوره آشوب ها با اسم رمز «مشارکت در اصلاح»، بهائیان را مجاز به فعالیت و ایفای نقش ضدحکومتی کرد. اما این سازمان و بهائیانی که از هیچ تلاشی برای پیاده سازی طرح براندازی نرم در کشور دریغ نمی کنند، در نظر عبدالبهاء پست فطرت و حزب شیطان هستند.

تشکیلات بهائیت با ساخت یک ویدیئو از معلول 53 ساله بهائی، مدعی دادخواهی او به خاطر تخریب خانه اش در روشنکوه مازندران شد. این در حالیست که نه خانه او، بلکه ویلای پدرش، نه به خاطر عقیده، بلکه به خاطر تصرفات غیرمجاز تخریب شده است. اما آیا کسانی که از یک معلول ذهنی برای رسیدن به اهداف تشکیلاتی و تبلیغ خود سوءاستفاده می‌کند، بویی از انسانیت و اخلاق برده‌اند؟!

تشکیلات بهائیت با خط و نشان کشی برای جمهوری اسلامی خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط متهمینش در ایران می شود. اما چگونه می توان باور به بهائیت را در ایران جرم دانست در حالی که اکثر قریب به اتفاق بهائیان در ایران آزادانه زیست می کنند؟! و چگونه می‌توان شعار نوع دوستی بهائیت را پذیرفت در حالی که هیچ گامی در دفاع از غیربهائیان برنداشته است!

تشکیلات بهائیت با چاپ و نشر جزوات و کتاب‌های خود در داخل کشور، نه تنها از دستورات پیشوایانش تخطی می‌کنند، بلکه به مخالفت مدنی با حکومت در ایران می‌پردازد؛ حکومتی که در سال 1362 ش، به اطاعت از آن تعهد داده بود. به راستی تشکیلاتی که پیروانش را به نقض تعالیم پیشوایانش و عهدشکنی سوق می‌دهد چه نام دارد؟!

پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، حکم به اطاعت و پیروی از تمامی حکومت‌ها صادر کرده‌اند. نویسندگان بهائیت، در توجیه این حکم استبدادی پیشوایان خود، مدعی‌اند حکومت حاکم بر هر کشور، نتیجه‌ی خواست مردمی است و نباید به آن اعتراض کرد. اما در پاسخ به این توجیه‌سازی بهائیان می‌گوییم: خدای تعالی، تغییر سرنوشت انسان‌ها را به دست خودشان دانسته است.