زینی دحلان، عالم اهل سنت، می‌نویسد: (وهابیان) درود فرستادن بر پیامبر اکرم را بر روی منابر و پس از اذان، ممانعت می‌کنند؛ مرد صالح نابینای مؤذن، که پس از اذان صلوات می‌فرستاد نزد محمد بن عبدالوهاب آوردند، دستور داد او را به جرم درود بر پیامبر اسلام، بکشند؛ اگر بنا باشد کارهای زشت وهابیان را بنویسم، کاغذها سیاه و دفترها پر خواهد شد.

سنّت نبوی پس از رحلت جانگداز پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با ممانعت شدید در عرصه نقل و نوشتار مواجه گردید و تا حدود یک قرن که بسیاری از حاملان و ناقلان حدیث از دنیا رفته بودند، ادامه یافت. بنابراین طبیعی است در چنین جو و فضایی، سنّت، جای خود را به بدعت‌ها دهد؛ چنان‌که خود پیامبر نیز چنین روزگاری را پیش‌بینی کرده بود.

از تتبع روایات تاریخی به دست می‌آید که «حی علی خیر العمل» جزء اذان بوده و پیامبر اکرم (ص) آن را به بلال آموزش داد، ولی در عصر خلیفه دوم از آن منع شده است. امام باقر (ع) در این زمینه می‌فرماید: این جمله در زمان پیامبر اکرم (ص) و ابوبکر و اوایل خلافت عمر گفته می‌شد، تا اینکه عمر دستور داد، این جمله از اذان و اقامه حذف بشود.