میثاق الدرعیه یا ملاقات محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود
آنچنانکه در کتاب «عنوان المجد فی تاریخ النجد»، جلد اول، صفحه 42 وارد شده است، وقتی که خدا به محمد بن سعود شرح صدر عطا کرد و تصمیم بر اقامه دعوت محمد بن عبدالوهاب گرفت، از محمد بن عبدالوهاب، طلب بیعت کرد و شیخ هم با او بیعت کرد تا دعوت او را قدم به قدم حمایت کند و شیخ پس از آنکه خدا دعوتش را آشکار کرد، دست از حمایت محمد بن سعود برندارد؛ یعنی شروطی که محمد بن سعود برای شیخ محمد بن عبدالوهاب قرار داد:
اولاً به او وعده داد که دعوت او را یاری دهد؛ یعنی اینکه دعوت محمد بن عبدالوهاب را به زودی حمایت کند و محمد بن عبدالوهاب هم وعده داد که پس از ظهور دعوتش، درعیه را ترک نکند و از محمد بن سعود، رویگردان نشود.
محمد بن سعود در بیعتش با محمد بن عبدالوهاب شرط کرد که به مالیات گرفتن او از اهل درعیه، اعتراض نکند مانند آن مالیاتی که سران کشورها از مردمانشان می‌گرفتند.
سران کشورها و محمد بن سعود، از مردمشان مالیات سالیانه می‌گرفتند؛ حالا چه حرام و چه حلال که موضوع دیگری است.
این شرط به صورت واضح‌تر در کتاب «کیف کان ظهور الشیخ محمد بن عبدالوهاب» که شرح و تحقیق و تعلیق آن، توسط عبدالله صالح العثیمین است آمده؛ می‌گوید: محمد بن سعود قبل از اینکه توافق کند تا  دعوت محمد بن عبدالوهاب را به یک شرط یاری دهد، به او گفت: ای شیخ! بین من و تو، تناسبی وجود ندارد؛ چرا که من مردی هستم که به خوردن مال حرام عادت کرده‌ام. (خودش هم قبول داشت که مالیات سالانه‌ای که ار مردمش می‌گیرد، حرام است) آیا با این وجود، به نفع ما فتوا می‌دهی؟
پاسخ محمد بن عبدالوهاب، جای تأمل دارد که به او جواب می‌دهد: بله! من فتوا می‌دهم و تو را بر خوردن مال حرام ابقا می‌کنم تا مرا در برپا کردن دین یاری دهی. صفحه 57
یعنی محمد بن سعود صراحتاً به او می‌گوید که بین ما تناسبی وجود ندارد؛ چراکه من مردی هستم که بر خوردن مال حرام عادت دارم و آیا تو به نفع ما فتوا می‌دهی؟
محمد بن عبدالوهاب هم می‌گوید: بله فتوا می‌دهم و تو را به این خوردن مال حرام تأیید می‌کنم، به شرط اینکه دعوت مرا یاری دهی!
این نکته، جداً مهم است که محمد بن عبدالوهاب به روشنی این نکته را بیان می‌کند که هدف، وسیله را توجیه می‌کند؛ حالا این وسیله هر چه باشد تا جایی که محمد بن سعود می‌گوید: من به خوردن مال حرام عادت دارم و او می‌گوید من به حلال بودن کار تو که مال حرام می‌خوری فتوا می‌دهم؛ فقط تو مرا یاری کن!
این خلاصه پیمان درعیه است. این اولین دیدار محمد بن سعود و محمد بن عبدالوهاب است. این نکته بسیار مهمی است و باید در مورد آن تأمل کنید که این جرأت بر فتوا است که می‌گوید من فتوا می‌دهم که تو مال حرام بخوری، فقط برای اینکه دعوت مرا یاری دهی و این یعنی هدف، وسیله را توجیه می‌کند.