پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کره جنوبی یکی از کشورهای پیشرفته در جهان می‌باشد. کره جنوبی بعد از اینکه از کره واحد جدا شد، فرهنگ غربی را پذیرفت و با یک برنامه منسجم و با پشتکار و فعالیت‌های کاری بالا[1]، کمک‌های مالی و سرمایه گذاری خارجی و... از یک کشور فقیر و عقب مانده به کشوری توسعه یافته و ثروتمند تبدیل شد.

نکته مهم این است که آیا در مسیر توسعه و رشد اقتصادی باید ملاک‌هایی رعایت شود یا نه، هر عمل و فعالیتی برای هدف عالی(توسعه) جایز است؟ متاسفانه این عبارت مشهور (هدف وسیله را توجیح می‌کند) در توسعه کره مصداق دارد. کره جنوبی با فشار کاری مضاعف به مردم و برنامه‌های ریاضتی و سخت توانست به رشد قابل چشمگیری دست پیدا کند. اما آسیب‌ها و عوارض این توسعه سریع بر تن مردم کره زخم‌هایی وارد کرده است. البته به شدت تلاش می‌شود این زخم‌ها و آسیب‌ها دیده نشود.

در سئول کره جنوبی که پایتخت این کشور می‌باشد، فاصله طبقاتی بین کارگران و ثروتمندان بسیار زیاد است و بعضاً مردم تنگ‌ دست این شهر مجبور به اسکان در اتاقک‌های حدود ۲ متری و ارزان قیمت هستند. یکی از آسیب‌های این توسعه سریع در کره شکاف و فاصله طبقاتی بین افراد فقیر و ثروتمند جامعه است؛ این فاصله طبقاتی بر نحوه و شرایط زندگی افراد بسیار تاثیر می‌گذارد. قشری خاصی در رفاه کامل زندگی می‌کنند و قشری دیگر در تامین اولیات زندگی هم مانده‌اند.

فقرا در این شهرهای بزرگ و صنعتی مجبور به زندگی در خانه‌های بسیار کوچک با شرایط وخیم هستند. این خانه‌های حدوداً 2 متری به قصد کمک به دانشجویان کم درآمد ساخته شد ولی بعدها تبدیل به مسکنی برای بعضی افراد و کارگران شد. البته هزینه اسکان در همین اتاقک‌های حدوداً 2متری هم قابل توجه است.

از لحاظ ظاهری، این اتاقک‌ها از یک تخت خواب و یک میز کوچک تشکیل می‌شوند و به قدری کوچک هستند که تنها یک نفر می‌تواند در آن‌ها زندگی کند؛ ساکنان به سختی فضای کافی برای مانور در خانه‌های خود دارند و برای جای دادن وسایل خود مجبور به چیدن وسایل روی یکدیگر هستند. شاید علت این باشد که کره از لحاظ مساحت زمینی قابل ساخت در مضیقه است و همچنین نزدیک 20درصد جمعیت کره جنوبی در شهر سئول ساکن هستند. توسعه اقتصادی که با تمرکز بر شهرنشینی باشد یک آسیب است که متاسفانه سایر کشورهای در حال توسعه با الگو برداری غلط، همین روش را انجام می‌دهند.

متاسفانه آنچه در کی‌دارم‌ها و کی‌پاپ‌ها به نمایش در می‌آید غیر از واقعیت اصلی کره جنوبی است. باید حقایق پنهان در کره را در معرض دید همگان قرار داد تا مخاطب علاوه بر خوبی و زیبایی‌ها، نکات منفی و زشتی‌ها را هم ببیند و با نگاه باز و کامل انتخاب کند. در بحث فن بودن یا مهاجرت به کره یا... تعداد زیادی از فن‌ها فقط چهره زیبای کره را از پنجره کی‌درام و کی‌پاپ دیده‌اند و وقتی از مسائل اخلاقی و مالی و فرهنگی و... کره مطلع می‌شوند نه تنها دیگر فن نیستند بلکه از این همه ظلم و بی‌عدالتی و... منزجر هم می‌شوند.
پی‌نوشت:
[1].مردم کره یکی از بالاترین ساعات کاری در جهان را دارند.

محمد جواد نصیری