پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیوستگی شریعت، طریقت و حقیقت از مسائلی است که از دیرباز در بین صوفیه و منتقدان آنها مطرح بوده است و اقطاب  اذعان نموده‌اند که مسائل شریعت را باید از عالمان دینی اخذ نمود و تابع آنها بود، همانگونه که صالح علیشاه درباره این ادعا می‌گوید: «علما دستور آداب و احکام ظاهری دینی را به مسلمانان می‌دهند و ما دستور پاکیزگی دل و اصلاح باطن را در راه جان و ملکوت ایمان و خدا را به پیروان می‌دهیم و می‌گوییم که هرکدام بایست دستور و قوانین ظاهری اسلام را از آن‌ها می‌گیریم و آن‌ها باید دستور اصلاح باطن را از ما بگیرند.» [1] پس طبق این کلام قطب فرقه صوفیه سلطانعلیشاهی، در احکام شریعت باید تابع عالم دینی و فقهاء بود.

محمد شریفی‌مقدم وابسته به جریان تندرو فرقه صوفیه سلطان علیشاهی(گروهک مجذوبان نور) به علت اعمال مجرمانه همچون بی‌احترامی به مدافعان حرم، حضور فعال به عنوان لیدر در آشوب‌ دارویش گنابادی در خیابان پاسداران تهران در اسفند 96 که منجر به شهادت چندین نفر از نیروهای امنیتی و بسیجی دلاور محمد حسین حدادیان گردید، دادگاه، این درویش یاغی را به ۱۲ سال حبس تعزیری،۷۴ ضربه شلاق، ۲ سال تبعید به برازجان و ۲ سال محرومیت‌های اجتماعی و ممنوعیت خروج از کشور محکوم نموده و در دادگاه تجدید نظر نیز مجدداً این حکم تائید شده بود و اکنون پس از ۵ سال از زندان اوین آزاد شده است.

محمد شریفی مقدم بعد از آزادی خویش، برای نشان دادن روحیه ساختارشکنانه صوفیه سلطانعلیشاهی نسبت به احکام اسلامی و قوانین نظام جمهوری اسلامی، کلیپ تصویری که همسرش به استقبال او می رود و در خیابان با کشف حجاب او را بغل کرده و همدیگر را می بوسند را منتشر کرد.

این عمل او علاوه بر اینکه دهن کجی به دستور صریح آیات الهی و دستورات فقهای دین می باشد، دهن کجی به سخنان بزرگان خویش نیز می باشد که به مریدان خویش دستور رعایت شریعت داده‌اند و مُسَلّماً حجاب یکی از احکام ضروری مذهب تشیع  است. هماانطور که خداوند متعال چندین بار در قرآن کریم به لزوم رعایت حجاب اسلامی اشاره کرده است. چنانچه در سوره نور می‌فرماید: «وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلی جُیوبِهِنَّ وَ لا یبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ(نور / 31) و به زنان با ایمان بگو: از برخی نگاه‌ها چشم‌ پوشی کنند و دامن‌های خود را حفظ نمایند و جز آنچه (به‌طور طبیعی) ظاهر است، زینت‌های خود را آشکار نکنند و روسری خود را بر گریبان بیفکنند (تا علاوه بر سر، گردن و سینهٔ آنان نیز پوشیده باشد) و زینت خود را ظاهر نکنند جز برای شوهر.» این آیه مهم‌ترین مستند فقها برای اثبات وجوب پوشش و مشتمل‌ بر حدود آن است.

در ابتدای کتاب کشف المحجوب, هجویری از آفت بزرگ زمانه خود می‌نالند و با ابراز تاسف شدید از شکل‌گیری و رواج شریعت ستیزی عده‌ای صوفی یاد می‌کند و می‌نویسد: «و خداوند ما را اندر زمانی پدیدار آورده است که اهل آن هوی را شریعت نام کرده‌اند و طلب جاه و ریاست و تکبر را عز و علم و ریای خلق را خشیت و نهان داشتن کینه را اندر دل حلم و مجادله را مناظره و محاربه و سفاهت را عزت و نفاق را زهد و تمنا را ارادت و هذیان طب را معرفت و حرکات دل و حدیث نفس را محبت و الحاد را فقر و جحود را صفوت و زندقه را فنا و ترک شریعت پیامبر (صلی الله علیه و آله) را طریقت و آفت اهل زمانه را معاملت نام کرده‌اند تا ارباب معانی در میان ایشان مهجور گشته‌اند.»[2] محمد شریفی‌ مقدم یکی از مصادیق صوفیانی است که ارزش های دینی و احکام اسلامی برایشان جایگاهی خاصی ندارد و آنها را ظواهری بیش نمی‌دانند؛ که قطعاً این مسئله برآمده از انحراف عقیدتی در تصوف است.

پی نوشت:

[1]. بیچاره بیدختی، محمدحسن (صالح علیشاه)، یادنامه صالح، نشر حقیقت، تهران، 1380 ه ش، ص 510.

[2]. هجویری علی بن عثمان، کشف المحجوب، مصحح محمود عابدی، تهران، سروش، 1390 ص ۱۲ و ۱۳.