پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کره جنوبی سال‌ها است که سیاست خاصی در تجارت در پیش گرفته است. آن‌ها‌ سیاست ترویج و سرمایه گذاری روی موسیقی پاپ را در پیش گرفته‌اند. موسیقی کره جنوبی را  K-POP می نامند. K اول اولین لغت انگلیسی کشور کره است، POP هم موسیقی پاپ است که در کل جهان وجود دارد. به صنعت موسیقی پاپ کره جنوبی، به اصطلاح کی‌پاپ می‌گویند. موسیقی پاپ کره‌ای در سراسر جهان معروف است و طرفداران زیادی دارد.

در دهه‌های گذشته به کی‌پاپ در جهان اقبال زیادی نمی‌شد ولی با سرمایه‌گذاری‌های کلان و تبلیغ این نوع موسیقی، همچنین انتخاب آهنگ‌ها و محتواهای جذاب، طراحی و اجرای رقص‌های خاص و چشمگیر، از دیگر عوامل موفقیت کی‌پاپ کره بوده است. تیم‌های مختلف تخصصی برای رشد و جهانی شدن این کی‌پاپ‌ها فعال هستند؛ کمپانی‌های موسیقی با خرید اطلاعات و داده‌های عمومی و شخصی انسان‌های جهان و استخدام روانشناسان، جامعه شناسان، آینده‌پژوهان و...در قالب تیم‌های تخصصی تحلیل و رصد، می‌توانند ذائقه و سلیقه مردم را به دست آورده و بر اساس این ذائقه محصول متناسب تولید کنند. یعنی قبل از تولید محصول و عرضه آن به جامعه، می‌دانند که مردم خواهان چه محصولی هستند. لذا ریتم آهنگ و سناریو و محتوای کلیپ‌ها و کنسرت‌ها و... را طبق ذائقه مردم تولید می‌کنند.

شرکت‌های بزرگ فضای مجازی، خیلی از اطلاعات کاربران خود را به شرکت‌ها و نهادهای مختلف می‌فروشند، مثلاً اینستاگرام طبق بررسی داده‌های کاربران خود متوجه می‌شود که مثلاً مردم در منطقه «الف»، لباس رنگ زرد را بیشتر می‌پسندند یا به فلان محصول بیشتر علاقه دارند، بعد یک شرکت تولید لباس می‌آید و این اطلاعات را خریداری می‌کند، سپس متناسب با آن اطلاعات، با رنگ زرد محصول تولید و در آن منطقه عرضه می‌کند و درآمد سرشاری به دست می‌آورد.

 کُره ای‌ها به موسیقی به عنوان هنر نگاه نمی‌کنند؛ بلکه نگاه تجاری فرهنگی، به این موضوع دارند. با فراگیر شدن کی‌پاپ( پاپ کره‌ای) توانسته‌اند شهرت جهانی به دست بیاورند و گردشگران زیادی را به سوی کشور کُره جذب کنند و از این منظر درآمد سرشاری به دست بیاورند.

همچنین با برند سازی می‌توانند محصولات خود را به فروش برسانند. این یکی از روش‌های فروش محصولات در جهان است. مثلا یک شرکت تولید و پخش محصولات آرایشی و بهداشتی، اگر بخواهد در عرصه بین المللی و کلان به فعالیت بپردازد باید خود را به مردم معرفی کند و به مشتریانش ثابت کند که جنس و کیفیت این محصولات بهتر از نمونه‌های دیگر است، و قیمت این محصول نسبت به محصولات متشابه پاین‌تر می‌باشد تا مشتری بین محصولات و شرکت‌ها و برند‌های مختلف، در سبد خرید  خود، این محصول را انتخاب کند. این نوع تبلیغ بسیار سخت است، چون رقیبان و سایر شرکت‌های تولیدی محصولات آرایشی  و بهداشتی، به این شرکت‌ تازه کار اجازه نمی‌دهند تا  رشد کند. در این حالت، این شرکت جدید خود را کنار یک چیزی که مورد علاقه مردم است، معرفی می‌کند مثلا مردم به یک خواننده یا بازیگر علاقه‌مند هستند؛ این شرکت علاوه بر این که سعی می‌کند با استفاده از اطلاعات داده‌ای مردم، محصول متناسب ارائه کند، تبلیغ محصول توسط سلبریتی‌ها را هم مد نظر قرار می دهد.

همین اتفاق در کی‌پاپ کره اتفاق می‌افتد، وقتی خوانندگان محبوب مردم از یک نوع بِرند کِرم صورت، ساعت مچی، لباس یا... استفاده می‌کنند. مردم از این افراد تبعیت و تقلید می‌کنند و آن محصول را خریداری می‌کنند. صنعت تجارت و سرمایه‌داری پشتوانه اصلی کی‌پاپ کره‌ای است. نظام سرمایه داری بزرگترین دشمن انسانیت و اخلاق است. موسیقی کی پاپ ابزار دست نظام سرمایه‌داری است و کی‌‌پاپ ابزاری برای کسب و درآمد مالی فراوان و تغییر فرهنگی متناسب و همسو با نظام سرمایه داری است.

محمد جواد نصیری