پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از نعمت های که از جانب خداوند به بشر هدیه داده شده است، نعمت هدایت به مسیر حق است « ... وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ(اعراف/43) و هر گونه كينه‌اى را از سينه‌هايشان مى‌زداييم. از زير [قصرهاى‌]شان نهرها جارى است، و مى‌گويند: «ستايش خدايى را كه ما را بدين [راه‌] هدايت نمود، و اگر خدا ما را رهبرى نمى‌كرد ما خود هدايت نمى‌يافتيم. در حقيقت، فرستادگانِ پروردگارِ ما حق را آوردند. و به آنان ندا داده مى‌شود كه اين همان بهشتى است كه آن را به [پاداش‌] آنچه انجام مى‌داديد ميراث يافته‌ايد.»

یکی از افرادی که بعد از سال ها حضور در جریان انحرافی فرقه صوفیه، بارقه هدایت شامل حال او گردید و به امداد الهی به بطلان این مسلک پی برد، کسی نیست جز عباسعلی کیوان قزوینی که بعد از رهایی از تصوف، به منظور روشنگری، به تالیف کتاب بر ضد فرقه های صوفیه پرداخت.

برای عبرت گیری از سلوک این مرد بزرگ که بعد از پی بردن به بطلان مسلک تصوف به روشنگری دست زده، باید نگاهی گذرا به زندگی نامه او انداخت تا چراغی باشد برای هدایت آیندگان. عباسعلی کیوان قزوینی در عصر روز چهارشنبه بیست و چهارم ذیحجه سنه 1277 ه.ق درمحله شیخ آباد قزوین متولد شد.  پدر او ملا اسماعیل از عالمان قزوین بوده است.

وی سه مقطع مهم در زندگی خود دارد که عبارت  است از دوره اول، دوران طلبگی و تحصیلات علوم دینی، دوره دوم دوران پیوستن به تصوف، دوره سوم دوره جدایی از فرقه دراویش گنابادی‌، استقلال و انزوای وی است که در اینجا به دوره اول و تحصیلات و آثار وی اشاره می شود.

دوران طلبگی و تحصیلات علوم دینی؛

كیوان قزوینى از سن پنج سالگى به مكتب رفت و در سن نه سالگى در مدرسه التفاتیه قزوین به فراگرفتن علوم اسلامى روى آورد و تا سن بیست و دو سالگى مقدمات و سطح و چهار ماه درس خارج را فراگرفت. و در سال 1300 ه.ق برای آموختن علم اخلاق، ریاضیات و هیئت، فلسفه به تهران هجرت نمود .

در سال 1306 برای تکمیل تحصیلات خویش به عراق سفر نموده و ابتدا در سامراء مدتی از محضر میرزاى شیرازى تلمذ نموده و پس از آن در نجف، شاگرد میرزا حبیب الله رشتی و حاج شیخ زین‏ العابدین مازندرانى گردید و از طریق عالمان اخبارى و اصولى اجازه اجتهاد یافت و در سن بیست و نه سالگى رساله عملى نوشته و منتشر نمود.

این عالم بزرگ در کتاب کیوان نامه درباره زندگی علمی خویش در نجف می نویسد: «در نجف درس خارج فقه و اصول یعنی طرز استدلال و دخول و خروج مطالب در حوزه محضر حاجی میرزا حبیب‌اللّه رشتی که به نگارنده لقب (آیة اللّه) داد امّا رقیبان مانع از اشتهار این لقب شدند و خود نگارنده هم از خجلت هیچ اظهار ننمود.»

از آثار او می توان " کنوز ‌ الفوائد " ؛ " راز گشا " ؛ " تفسیر کیوان " ؛ " استوار نامه " ؛ " بهین سخن " همچنین نوشتن حواشی بر جلد دوم کتاب قوانین، و حواشی بر کتاب کفارات را نام برد. مرحوم کیوان قزوینی در نزد اقطاب فرقه صوفیه گنابادیه از جایگاه ویژه ای برخوردار بود به طوری که اقطاب این فرقه شهادت دادند که کیوان به کمال اولیاء الله و مقام حقیقت رسیده است. اما زمانی که کیوان قزوینی از آنها بیزاری جست و بر علیه آنها مشغول تبلیغ شد اقطاب فرقه صوفیه گنابادیه او را مرتد خواندند و در پی قتل وی بودند. یکی از مهمترین دلایلی که در این رابطه مطرح است، این بوده که نزد اقطاب، بالاتر و محرم تر از کیوان قزوینی وجود نداشته و وی محرم تمام اسرار این فرقه بوده است.