پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ رهبران هند نظیر مهاتما گاندی و جواهر لعل نهرو مخالف تصرف فلسطین توسط صهیونیست ها و شکل گیری یک کشور یهودی در این سرزمین بودند. پس از ترور مهاتما گاندی در سال 1950م و فشارهای داخلی(تندروهای هندو) و خارجی(غرب) موضع هند در قبال رژیم صهیونیستی اندکی تغییر نمود. ابتدا به خاطر نارضایتی مسلمانان هند، صرفاً اجازه تأسیس دفتر بازرگانی برای اتباع صهیونیستی صادر شد ولی در ادامه روابط هند و این رژیم تا سالها در زمینه های اقتصادی گسترش یافت.(1)

با روی کار آمدن دولت نارندرا مودی در سال 2014، تحت حاکمیت حزب راست‌گرای ناسیونالیست بهاراتیا جاناتا، روابط هند و رژیم صهیونیستی فراتر از منافع اقتصادی به هم افزایی ایدئولوژیک راست افراطی رفته است.(2)

حزب بهاراتیا جاناتا جناح سیاسی راشتریه سویم سیوک سنگه است که شدیداً طرفدار ملی ‌گرایی هندو بوده و از واقعه تاریخی فتح شبه قاره هند توسط مسلمانان به عنوان بهانه ‌ای برای خشونت علیه مسلمانان استفاده می ‌کند. آنها بر این باورند که مسلمانان هند از زمان تقسیم هند، به صورت افراطی سرسپرده پاکستان شدند، از این رو هندوها باید برای جلوگیری از تکرار اشتباهات گذشته، اقدامات دفاعی لازم را انجام دهند.(3)

پس از به قدرت رسیدن نارندرا مودی از حزب بهاراتیا جاناتا، در واقع این حزب، با الگوگیری از مدل رژیم صهیونیستی، ملی گرایی افراطی و خشونت آمیز هندو را ممکن ساخته است. اتخاذ تاکتیک های رژیم صهیونیستی به صراحت توسط سندیپ چاکراورتی، دیپلمات هندی ترویج شده است. چاکراورتی در سال 2019 اظهار داشت که هندوها باید مدل رژیم صهیونیستی را در کشمیر تحت اشغال هند اتخاذ کنند. بنابراین تعجب آور نیست که در کشمیر، ارتش هند از غیر نظامیان به عنوان سپر انسانی استفاده می کند، همانطور که رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی فلسطین از آن استفاده می کند. این در حالی است که این عمل غیر قانونی در سطح بین المللی محکوم است.(4)

در ادامه به مهم ترین اقدامات و رشته های مشترک که این حزب هندی و رژیم صهیونیستی را در برخورد با مسلمانان متحد می کند، اشاره می شود:

1. ناسیونالیسم یا ملی گرایی هندو
ملی گرایان هندو با الگوگیری از رژیم صهیونستی که فلسطینی ها را مانع گسترش استعمار می دانند، مسلمانان را به هدف خشونت در هند تبدیل کرده اند؛ زیرا آنان را مانع پیشرفت اقتصادی و اجتماعی می دانند.

ملی‌ گراها به جای اینکه به مشکلات طبقات ضعیف جامعه بپردازند، در عوض مسلمانان و نیز مسیحیان را به دلیل دینشان یک هندی کامل نمی‌ دانند(5) و کسانی که اقدامات خشونت آمیز علیه آنها انجام می ‌دهند را به عنوان «قهرمانانی» مجسم می ‌کنند که از اکثریت در مقابل «بیگانگان» دفاع می ‌کنند.(6)

آنان مسلمانان را به خاطر خصومت و کینه ناشی از زمان چند پارگی هند، به عنوان مظنون در نظر می گیرند و وفاداری و پایبندی آنها به دولت را همواره زیر سؤال می برند. از این رو آنان خواستار طرد و یا اخراج آنها یا عقب ماندگی اقتصادی و اجتماعی و پایین آوردن طبقه اجتماعی مسلمانان به ضعیف ‌ترین طبقات جامعه هندو هستند.(7)

یکی دیگر از موضوعاتی که همواره هندوهای ملی گرا را نگران می‌ کند، نرخ بالاتر باروری در میان مسلمانان است. آنان ادعا می ‌کنند که میزان بالای تولید مثل در بین مسلمانان بخشی از برنامه‌ ریزی مسلمانان برای تبدیل هندوها به اقلیت و تسخیر کشورشان است.(8)

2. نهادینه سازی نژادپرستی
از زمان به قدرت رسیدن حزب بهاراتیا جاناتا، این حزب اقدامات و اعمال نژادپرستانه انجام داده است. نهادینه سازی نژادپرستی آنان با تأسی از رژیم صهیونیستی، این امکان را برای افراطی گرایان هندو در هند فراهم کرده است که علناً خواستار مرگ مسلمانان شوند، در حالی که افراطیون هندو تقریباً از مصونیت کامل برخوردارند. همانگونه که شهرک نشینان یهودی در فلسطین علناً خواستار مرگ مسلمانان و اعراب هستند و از مصونیت کامل نیز برخوردارند.

فلسطینی ها در مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی و مسلمانان در هند مورد تبعیض و نیز حمله فیزیکی قرار گرفته و حتی کشته شده اند؛ زیرا نیروهای امنیتی نه تنها از آنها محافظت نمی کنند بلکه در برخی مواقع به طور فعال در این حمله شرکت می کنند. در هر دو ، هم در هند و هم در مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی، قوه قضاییه به توسعه ایدئولوژی دولت تبدیل شده است.

3. تخریب منازل مسلمانان
یکی دیگر از زمینه های همپوشانی این حزب در رأس قدرت در هند و رژیم صهیونیستی، تخریب خانه ها است. اسرائیل به طور معمول خانه های فلسطینی ها را به عنوان نوعی مجازات دسته جمعی تخریب می کند و هزاران نفر را بی خانمان می کند. در هند نیز خانه ‌های مسلمانانی که گفته می ‌شود مرتبط با اعتراضات ضد دولتی هستند، نیز تخریب شده‌ اند.(9)

بنابراین در طول سال ‌هایی که حزب بهاراتیا جاناتا قدرت هند را به دست گرفته است، اتحاد هند و رژیم صهوینیستی از همکاری اقتصادی فراتر رفته و تا به اشتراک گذاشتن شیوه های ملی گرایانه، نژادپرستانه و خشونت ‌آمیز گسترش یافته است. اتحاد هند و رژیم صهوینیستی در پیروی کردن از یک مدل و الگو، دستورالعمل خطرناکی برای گسترش اسلام هراسی در سراسر جهان است. با اینکه نقض حقوق بشر همچنان در این سرزمین ها در حال آشکار شدن است اما متحدان غربی آنها کار مفید و اثرگذاری انجام نمی دهند.

پی نوشت:
1. امیر ساجدی، «گسترش روابط هند و اسرائیل: طرح پیرامونی یا استراتژی اتحاد»، نشریه علوم سیاسی، 1391، دوره 8، شماره 21، ص 57- 84، ص 63- 64
2. خبرگزاری شبستان، «اتحاد هند و اسرائیل: دستورالعملی برای گسترش اسلام هراسی در جهان»، شناسه خبر ۱۱۸۷۲۵۵، 30 خرداد 1401
3. Amitai Etzion, Security First: For a Muscular, Moral Foreign Policy. Yale University Press. 2008, ISBN 978-0-300-14307-2., p. 123– 124
4. خبرگزاری شبستان، «اتحاد هند و اسرائیل: دستورالعملی برای گسترش اسلام هراسی در جهان»
5. Barbara Metcalf, Robert W. Hefner; Muhammad Qasim Zaman (eds.). Schooling Islam: The Culture and Politics of Modern Muslim Education. Princeton University Press. 2006, ISBN 978-0-691-12933-4., p. 89.
6. Ram Puniyan, Communal Politics: Facts Versus Myths. Sage. 2003, ISBN 978-0-7619-9667-5., p. 12–13.
7. Ibid, p. 153.
8. Constanze Weigl, Reproductive Health Behaviour and Decision-making of Muslim Women: An Ethnographic Study in a Low-income Community in Urban North India. Lit Verlag. 2012, ISBN 978-3-643-10770-1., p. 19.
9. خبرگزاری شبستان، «اتحاد هند و اسرائیل: دستورالعملی برای گسترش اسلام هراسی در جهان»