پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حضرت سلیمان در نگاه اسلام و مسیحیت شخصی قابل احترام و نیک است. ایشان در اسلام در شمار پیامبران الهی اند : «إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ … وَ سُلَيْمَانَ؛[نساء/163] در حقیقت ما به تو وحی کردیم همان‌گونه که به نوح … و سلیمان وحی کردیم» و در مسیحیت نویسنده ی کتاب های " امثال سلیمان"،"جامعه" و "غزل غزل ها" است.
ایشان طبق قرآن کریم و کتاب مقدس مسیحی دارای علم و حکمت بودند: «وَ لَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَ سُلَيْمَانَ عِلْمًا؛[نمل/15] و همانا به داوود و سلیمان علم دادیم»؛« پس به من حکمت بده تا بتوانم با قوم تو، به عدالت رفتار کنم و بتوانم فرق بین خوبی و بدی را تشخیص دهم. در غیر این صورت من چگونه می‌توانم بر این قوم عظیم تو حکمرانی کنم. خداوند از این درخواست سلیمان خشنود گشت و به او فرمود: «چون تو خواستار حکمت گشتی تا با عدالت حکومت کنی و نه عمر طولانی و ثروت برای خود یا مرگ دشمناننت و آنچه را که خواسته‌ای به تو خواهم داد. من به تو چنان اندیشه‌ای خردمند و بینشی روشن می‌دهم که هیچ کس مثل تو نداشته و نخواهد داشت.» [اول پادشاهان3:10]

آنچه تاثر و تاسف را بر می انگیزاند، در امان نماندن حضرت سلیمان از قلم تحریف گران است. چنانکه تفاوت‌هایی در توصیف و علمکرد حضرت سلیمان در قرآن و کتب مقدس وجود دارد.
نویسندگان کتاب مقدس، نسبت کفر را به حضرت سلیمان داده‌اند! و طبق اوهام خویش که ملهم از شیاطین بوده، در نوشتجات بشری شان این پیامبر را متهم به ساخت بت خانه کرده اند: «پس سلیمان آنچه را که در چشم خداوند پلید بود، انجام داد و مانند پدرش داوود، کاملاً خداوند را پیروی نکرد. در کوه شرق اورشلیم مکانی برای پرستش کموش، خدای نفرت‌انگیز موآب و مکانی برای پرستش مولک، خدای نفرت‌انگیز عمونیان ساخت. او همچنین برای همسران بیگانه خود پرستشگاه‌هایی ساخت که در آنها برای خدایان خود بُخور می‌سوزاندند و قربانی می‌کردند. آنگاه خداوند از سلیمان خشمگین شد، زیرا دل او از خداوند خدای اسرائیل، خدایی که دو بار بر او ظاهر گشته بود، منحرف شد. به او در این موارد فرمان داده بود که نباید به دنبال خدایان دیگر باشد، امّا او فرمان خداوند را بجا نیاورد.»( اول پادشاهان 11)
اما قرآن کریم این اتهام را نمی پذیرد و با صراحت، کافر شدن حضرت سلیمان(ع) را رد می کند: « وَ اتَّبَعُواْ (الیهود) مَا تَتْلُواْ الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَ مَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَكِنَّ الشَّيْاطِينَ كَفَرُواْ؛ [بقره/ 103] [یهود] از آن‌چه شیاطین بر ضد فرمانروایی سلیمان می‌خواندند، پیروی کردند در حالی‌که سلیمان کافر نشد ولی شیاطین کافر شدند». در جایی دیگر می فرماید: «وَ وَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَيْمَانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ؛[ص/30] سلیمان را به داوود بخشیدیم. چه نیکو بنده‌ای. به‌راستی او بسیار بازگشت‌کننده بود.»

آنچه در بالا مرور شد تنها بخشی از انحرافات وارد شده در کتاب مقدس یهودی_مسیحی بود که نشان می داد؛ قلم کذب کاتبان، حتی به پیامبران هم رحم نمی کند و تابع اوامر شیطان است.