پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از ادعاهای به ظاهر جذاب ولی در حقیقت فریبنده‌ی فرقه حلقه، مسئله فرادرمانی است. غالب مراجعه کنندگان به حلقه، به امید درمان بیماری خود وارد این فرقه شده‌اند.
برای آگاهی از حقیقت و آسیب‌های فرادرمانی چند نکته را ذکر می‌کنیم.
- با توجه به ادعای فرقه حلقه مبنی بر اسلامی بودن این عرفان، باید گفت: هیچ دلیل دینی و الهی برای تایید فرادرمانی وجود ندارد. به عبارتی، هیچ سندی در دین و منابع اصیل عرفان اسلامی، در تایید فرادرمانی وجود ندارد.
- از نظر علمی و آکادمیک نیز هیچ‌گونه مدرک معتبری دال بر تایید فرادرمانی در مراکز علمی نیز ثبت نشده است.
- بسیاری از افراد مراجعه کننده جهت انجام فرادرمانی، به جای درمان شدن وضعیت بدتری نسبت به قبل پیدا کرده‌اند. البته در بعضی موارد مخاطب احساس بهبود کرده است، ولی در بسیاری از مواقع  بیماری فرد به ظاهر درمان شده، با شدت بیشتری نسبت به قبل برگشته است؛ و فرد را دچار مشکلات روحی و جسمی بی‌شماری کرده است.
- ادعای فرادرمانی هیچ مزیتی در عرفان اسلامی برای سالک محسوب نمی‌شود. چون در عرفان اسلامی هدف رسیدن به خداست، نه انجام فرادرمانی.
- فرادرمانی به اذعان سرکرده حلقه، هیچ تعریف معین و مشخصی ندارد، و صرفاً یک نوع برقراری ارتباط است.[1] این تعریف گویای این نکته است که فرادرمانی هیچ‌گونه ضابطه‌ و قاعده مشخصی ندارد؛ به همین خاطر نمی‌توان به آن اعتماد کرد.
- طبق ادعای سرکرده فرقه حلقه، درمان در این فرقه از طریق اتصال به شبکه شعور کیهانی صورت می‌گیرد.[2] حال سوال این‌جاست، شبکه شعور کیهانی چیست؟ فرادرمان‎‌گر چه نقشی در این میان دارد؟ این قدرتی که فرادمان‌گر مدعی آن است و توسط آن افراد را درمان می‌کند از کجا کسب کرده است؟ چرا باید برای تاثیر فرادرمانی فرد فقط شاهد و تسلیم باشد، و حق هیچ گونه قضاوت و تحلیل ندارد؟ و ده‌ها سوال دیگر که در همان ابتدای امر ذهن انسان را به خود مشغول می‌کند. 
 بنابراین هر انسان عاقلی هرگز نباید به ادعاهایی که از کمترین پشتوانه دینی، عقلی و عرفانی برخوردار نیست، اعتماد کند.
درنهج‌البلاغه امام علی(علیه‌السلام) می‌فرمایند:«فَإِنَّ الْعَامِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ طَرِيقٍ، فَلَا يَزِيدُهُ بُعْدُهُ عَنِ الطَّرِيقِ الْوَاضِحِ إِلَّا بُعْداً مِنْ حَاجَتِهِ.[3] هر كس بدون علم دست به عملى بزند، چونان كسى است كه بيرون از راه گام مى‌زند، كه هر چه پيشتر رود بيشتر از مقصود دور گردد.»
با توجه به فرمایش حضرت، کسی که بدون تفکر و عدم سنجش جوانب کار، اقدامی را انجام دهد، جز انحراف و دوری از هدف، نتیجه‌ دیگری نخواهد گرفت.

پی‌نوشت:

[1]. طاهری، محمد علی. انسان از منظری دیگر، نشر ندا، ص ۸۲.
[2]. همان، ص ۲۰.
[3]. نهج‌البلاغه، خطبه 154.