خداوند در قرآن، ذیل این آیه شریفه: «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ...[لقمان/6] و برخی از مردم سخنان بیهوده را می‌خرند تا مردم را از روی نادانی، از راه خدا گمراه کنند.» هم‌چنین در روایات نبوی، وارد شده است که ساز و دهل و آلات موسیقی و ...، همه از اعمال شیطان است که باید از آن دوری جست؛ پیامبری که خودش الگو و دارای صفات معنوی و اخلاقی و نیز دارای روحیات زیبای ملکوتی است که از گناهان کبیره و صغیره و ... مبرّا است، دیگران را هم دعوت به هدایت و ارشاد می‌کند تا رستگار شوند؛ چگونه حاضر می‌شود که این گونه عمل کند. آن‌چه باعث ناراحتی هر انسان می‌شود این است که دشمنان پیامبر، تمام تلاش خود را کرده‌اند تا با جعل احادیث ساختگی و دروغین، پیامبر اسلام را همانند مردم عادی بدانند و شأن و مقام و منزلت ایشان را زیر سؤال ببرند که این خود توهین و جسارت به ساحت مقدس حضرت است.
مثلاً در کتاب معتبر اهل سنت، (صحیح بخاری و مسلم) روایتی را ناجوانمردانه به پیامبر اکرم نسبت دادند که ایشان در مجلس عروسی، اگر ساز و دهل و ... نبود ناخشنود و ناراحت می‌شد.
«عن عایشه انّها زفّت امراة الی رجل من الانصار فقال نبی الله صلی الله علیه و سلم یا عایشه ما کان معکم لهو فان الانصار یعجبهم اللهو.[1] زنی از زنان انصار را عروس کردند و ما به مجلس عروسی او رفته بودیم، پس از بازگشت، پیامبر فرمود: آیا ساز و دهل و ...، به همراه نداشتید که در این مجلس مورد استفاده قرار گیرد؟ انصار با ساز و آواز، مسرور و شادمان می‌شوند، چرا نباید آوازخوان به همراه داشته باشند؟»
و در روایت دیگری، چنین نقل شده که پیامبر به عایشه می‌فرماید: «فقال اهدیتم الفتاة قالوا نعم أرسلتم معها من یغنی قالت لا؛ فقال رسول الله علیه و سلّم ان الانصار قوم فیهم غزل فلو بعثتم معها من یقول: أتیناکم أتیناکم فحیّانا وحیّاکم.[2] شما که عروس را به خانه شوهرش فرستاید، آیا به همراه او، آوازخوان فرستادید یا نه؟ عایشه جواب می‌دهد: نه! بعد پیامبر می‌گوید: انصار قومی هستند که از شعر و غزل و آوازخوانی لذت می‌برند. ای کاش! چنین کاری را کرده بودید، آن‌گاه پیامبر شعری را که باید آوازخوان در آوازش بخواند را تعیین می‌کند و می‌گوید: ما نزدتان آمدیم، ما نزدتان آمدیم. این کار، ما و شما را زنده کرد.»
سؤالی که باید پرسید این است که: آیا توهینی سخیف‌تر، زشت‌تر و زننده‌تر از این‌گونه روایت در کتب اهل سنت می‌تواند وجود داشته باشد؟ با این دو روایات و روایات دیگر، چگونه بابد برخورد کرد؟! آیا این‌گونه روایات، قلب مطهر پیامبر اکرم و اهل بیت  ایشان را به درد نمی‌آورد؟ فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، لبنان، کتاب النکاح ج5 ص1980 حدیث4867.
[2]. صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، دار الفکر، بیروت، لبنان، کتاب النکاح، باب الغناء و الدّف، ج1 ص612 حدیث190.